Surabaya-Johnny - Kurt Weill, Bertold Brecht

Ich war jung, Gott, erst sechzehn Jahre

Du kamest von Birma herauf

Und sagtest, ich solle mit dir gehen

Du kämest für alles auf

Ich fragte nach deiner Stellung

Du sagtest, so wahr ich hier steh

Du hättest zu tun mit der Eisenbahn

Und nichts zu tun mit der See

Du sagtest viel, Johnny

Kein Wort war wahr, Johnny

Du hast mich betrogen, Johnny, in der ersten Stund

Ich hasse dich so, Johnny

Wie du dastehst und grinst, Johnny

Nimm die Pfeife aus dem Maul, du Hund

Surabaya-Johnny, warum bist du so roh?

Surabaya-Johnny, mein Gott, ich liebe dich so

Surabaya-Johnny, warum bin ich nicht froh?

Du hast kein Herz, Johnny, und ich liebe dich so

Zuerst war es immer Sonntag

So lang, bis ich mitging mit dir

Aber schon nach zwei Wochen

War dir nicht nichts mehr recht an mir

Hinauf und hinab durch den Pandschab

Den Fluß entlang bis zur See:

Ich sehe schon aus im Spiegel

Wie eine Vierzigjährige

Du wolltest nicht Liebe, Johnny

Du wolltest Geld, Johnny

Ich aber sah, Johnny, nur auf deinen Mund

Du verlangtest alles, Johnny

Ich gab dir mehr, Johnny

Nimm die Pfeife aus dem Maul, du Hund

Surabaya-Johnny, warum bist du so roh?

Surabaya-Johnny, mein Gott, ich liebe dich so

Surabaya-Johnny, warum bin ich nicht froh?

Du hast kein Herz, Johnny, und ich liebe dich so

Ich hatte es nicht beachtet

Warum du den Namen hast

Aber an der ganzen langen Küste

Warst du ein bekannter Gast

Eines morgens in einem Sixpencebett

Werd ich donnern hören die See

Und du gehst, ohne etwas zu sagen

Und dein Schiff liegt unten am Kai

Du hast kein Herz, Johnny

Du bist ein Schuft, Johnny

Du gehst jetzt weg, Johnny, sag mir den Grund

Ich liebe dich doch, Johnny

Wie am ersten Tag, Johnny

Nimm die Pfeife aus dem Maul, du Hund

Surabaya-Johnny, warum bist du so roh?

Surabaya-Johnny, mein Gott, ich liebe dich so

Surabaya-Johnny, warum bin ich nicht froh?

Du hast kein Herz, Johnny, und ich liebe dich so

Ik was jong, God, pas zestien

Je kwam uit Birma

En zei dat ik met je mee moest gaan

Je zou voor alles betalen

Ik vroeg naar je positie

Je zei zo zeker als ik hier sta

Je zou iets met de spoorweg te maken hebben

En niets met de zee te maken

Je zei veel, Johnny

Geen woord was waar, Johnny

Je hebt me bedrogen, Johnny, in het eerste uur

Ik haat je zo erg Johnny

De manier waarop je staat en grijnst, Johnny

Haal het fluitje uit je mond, jij hond

Surabaya-Johnny, waarom ben je zo rauw?

Surabaya-Johnny, mijn god, ik hou zoveel van je

Surabaya-Johnny, waarom ben ik niet gelukkig?

Je hebt geen hart Johnny en ik hou zo veel van je

Eerst was het altijd zondag

Tot ik met je meeging

Maar na twee weken

Klopte er niets meer aan mij?

Op en neer door de Punjab

Langs de rivier naar de zee:

Ik kijk al in de spiegel

Als een veertigjarige

Je wilde geen liefde, Johnny

Je wilde geld, Johnny

Maar ik keek alleen naar je mond, Johnny

Je vroeg om alles, Johnny

Ik gaf je meer Johnny

Haal het fluitje uit je mond, jij hond

Surabaya-Johnny, waarom ben je zo rauw?

Surabaya-Johnny, mijn god, ik hou zoveel van je

Surabaya-Johnny, waarom ben ik niet gelukkig?

Je hebt geen hart Johnny en ik hou zo veel van je

het was me niet opgevallen

Waarom heb je de naam?

Maar langs de hele lange kust

Was je een bekende gast

Op een ochtend in een bed van zes pence

Ik zal de zee horen donderen

En je vertrekt zonder iets te zeggen

En je schip ligt aan de kade

Je hebt geen hart, Johnny

Je bent een schurk, Johnny

Je gaat nu weg Johnny, vertel me waarom

Ik hou van je, Johnny

Zoals de eerste dag, Johnny

Haal het fluitje uit je mond, jij hond

Surabaya-Johnny, waarom ben je zo rauw?

Surabaya-Johnny, mijn god, ik hou zoveel van je

Surabaya-Johnny, waarom ben ik niet gelukkig?

Je hebt geen hart Johnny en ik hou zo veel van je