Les Yeux Dans La Banlieue Part 2 - Kool Shen

N’oublie jamais que les idées sont si sombres, tard lorsque la nuit tombe

Et que les jeunes des quartiers s’brieffent pour des biftons

Condé mets-ta C.B.: Workaholics F. M

En France on peta Fifty, on s’fout d’son état civil

Qui veut nous voir K.O. vite, qui veut nous rotte-ca

Qui veut nous carna et prendre Carla sans pote-ca au Ritz

Le lyrics est ferme, pas plus que ma tribu

Pas plus que l’tribunal et les peines qu’il nous attribue

Mal dans nos coeurs car c’qu’on a pas nous étourdit

Inspecteur, tout c’que j’sais c’est qu’c’est pas moi, j’vous ai tout dit

J’croise des p’tits des fois rappant, des fois taggant

Je les recroise, déboités ou roulottant des boîtes à gants

Touche pas la blanche, tu tomberas ou tu t’feras mé-fu

Des balles à blanc frère, perso j’en ai jamais vu

La jeunesse a les yeux rouges, elle manque de tout

Elle a 3 grammes dans l’sang sur un 2 roues

J’rappe à 100 lieues des grands salons de l’Elysée

J’ai remis les yeux dans la banlieue, là je l’ai vu déguiser

Son envie d’pleurer en fric sale, puis maquiller la misère en freestyle

J’rappe à 100 lieues des grands salons de l’Elysée

J’ai remis les yeux dans la banlieue, là je l’ai vu mépriser

La République et très salement, puis maquiller la pauvreté en caisses allemandes

C’est pas not' faute c’est peut-être celle de l’endroit

J’trimballe une gueule de bois à défaut d’celle de l’emploi

J’galère… putain d’goûts d’luxe: j’recherche un big salaire

Mais l’Sheitan vient la bite à l’air en criant: Nique sa mère !

Et on échappe au taf, esquive l'échaffaudage

Car l’Etat n’oublie pas d’raquer chaque otage

Mon père s’est brisé l’dos

Le prix d’sa santé comme son pouvoir d’achat a chuté

C’est triste à chanter…

A tenté d’m’en sortir j’arrête pas d’penser

Après l’ballon j’ai misé sur l’rap et j’ai pas d’plan C

En bas ça maronne mais faut qu’les refrés s’nourrissent

La rue n’est pas ta daronne c’est juste une mauvaise nourrice

Les coeurs pourrissent trop tôt, la peine prend le relai

Y a pas d’remède contre la haine, on aime que nos re-mé

On vient d’là où ça craint, j’te jure qu’on est tous à cran

Là où j'écris la chance attrape des crampes

Les frères tiennent les murs, les soeurs tiennent la caisse à Tati

Le SMIC fait l’prix d’un string à Rachida Dati

On s’nique la santé, la déprime, la picole

Ressasse jusqu’au sas d’un Crédit Agricole

Le biz c’est quitte ou double, mais quel sale boulot d’vendre

Troqué l’bout du rouleau contre une grosse boule au ventre

Sous l’hall, ça soûle vient on va sous l’autre

Un zoom, la stup, le soum, bruit bizarre dans l’Samsung

Les darons stressent grave, grosses basses et belles bagnoles

Pas grâce aux profs que les frères parlent espagnol

Frérot ne doute pas, hé rho ne fourgue pas d’héro

Oh, Ramasse ta seringue, hijo de puta !

Dans l’tiéquar: quelques croyants, des rescapés

Mais politiquement les gens restent athés

Bienvenue dans la banlieue, vous y êtes messieurs

Nous on y crève, on vous demande seulement d’y mettre les yeux

Vergeet nooit dat gedachten zo donker zijn, laat als de nacht valt

En dat de jongeren van de districten worden gebrieft voor biftons

Condé zet je C.B.: Workaholics F. M

In Frankrijk zijn we peta Fifty, we geven niets om zijn burgerlijke staat

Wie wil ons snel knock-out zien gaan, wie wil ons boeren

Wie wil ons carna en Carla meenemen zonder homie in het Ritz

De teksten zijn stevig, mijn stam ook niet

Niet meer dan de rechtbank en de straffen die zij ons oplegt

Kwaad in onze harten omdat wat we niet hebben ons verbijstert

Inspecteur, ik weet alleen dat ik het niet ben, ik heb je alles verteld

Ik ontmoet kleintjes die soms rappen, soms taggen

Ik zie ze weer, ontwrichte of rijdende handschoenenkastjes

Raak de witte niet aan, je zult vallen of je raakt in de war

Witte kogels broer, persoonlijk heb ik ze nog nooit gezien

De jongeren hebben rode ogen, ze missen alles

Ze heeft 3 gram in het bloed op een 2 wielen

Ik rap 100 mijlen van de grote salons van het Elysée

Ik richtte mijn ogen weer in de buitenwijken, daar zag ik hem in vermomming

Zijn verlangen om te huilen met vies geld, en dan ellende goed te maken in freestyle

Ik rap 100 mijlen van de grote salons van het Elysée

Ik keek terug naar de buitenwijken, daar zag ik hem verachten

De Republiek en heel slecht, vermom dan armoede in de Duitse schatkist

Het is niet onze schuld, misschien is het de plek

Ik heb een kater bij gebrek aan die van de baan

Ik heb het moeilijk... verdomde luxe smaken: ik ben op zoek naar een hoog salaris

Maar de Sheitan komt met zijn lul in de lucht en roept: Neuk zijn moeder!

En we ontsnappen aan de baan, ontwijken de steigers

Omdat de staat niet vergeet elke gijzelaar te hacken

Mijn vader brak zijn rug

De prijs van zijn gezondheid zoals zijn koopkracht is gedaald

Het is triest om te zingen...

Ik probeerde eruit te komen, ik kan niet stoppen met denken

Na het bal wed ik op rap en ik heb geen plan C

Daar beneden mompelt het maar de broers moeten eten

De straat is niet jouw daronne, het is gewoon een slechte verpleegster

Harten rotten te snel weg, verdriet neemt het over

Er is geen remedie voor haat, we houden van onze herinneringen

We komen van waar het klote is, ik zweer dat we allemaal op scherp staan

Waar ik schrijf, krijgt geluk krampen

Broers houden de muren vast, zussen houden de kassa bij Tati

De SMIC maakt de prijs van een string aan Rachida Dati

We neuken de gezondheid, de depressie, de drank

Ga terug naar de luchtsluis van een Crédit Agricole

De biz is dubbel of niets, maar wat een vuile klus om te verkopen

Het einde van de rol ingeruild voor een grote bal in de buik

Onder de hal, het is dronken, we gaan onder de andere door

Een zoom, de stup, de soum, rare ruis in de Samsung

De darons benadrukken serieuze, grote bas en mooie auto's

Niet dankzij de leraren dat de broers Spaans spreken

Broeder twijfel niet, hey rho verkoop geen held

Oh, pak je spuit, hijo de puta!

In de tiequar: sommige gelovigen, overlevenden

Maar politiek blijven mensen atheïsten

Welkom in de buitenwijken, daar zijn jullie heren

We gaan dood, we vragen je alleen om je ogen erop te richten