Au pied de mon âme - Kool Shen

Je me suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

Mais j’laisse le silence, te répondre

Le poids des larmes t'étouffer

La vérité c’est que j’ai grandi avec mes passions

Que j’ai donc pas vu le temps passer

Que mes souvenirs se sont entassés

J’ai plus d’mille ans, j’ai eu dix vies

Quand j’fais le bilan de la naissance de mon fils

Au décès de Lady V

Tout ne fut pas tout noir, tout blanc

Mais plutôt entre flingue et rose

J’ai foiré tant de choses ouais

Réussis tant de fois

La peur de l'échec, de me décevoir comme plus grande névrose

J’ai fait de la merde mais j’ose te dire: «Plus jamais sans toi»

À l’aube du demi-siècle, j’cours plus les victoires non

J’sais qu’elles m’ont trop coûté, gagner à m’en dégouter

J’ai dû louper vos regards, trop de fois je m’en excuse

Aujourd’hui, j’les veux tous en exclu

Je me suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

J’te laisse en cadeau mon silence

Et le poids des larmes

Je suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

Mais j’laisse le silence, te répondre

Le poids des larmes t'étouffer

Jamais baisser les bras devant l’adversité

La tête haute j’ai encaissé les drames

Ouais cent fois ressuscité

Bien loin du game et des clashs fils

J’reste inclassable, pas d’punchlines, que des textes

J’ai pas le temps de me rouler dans le bac à sable

Fais peur aux p’tits, illusion d’optique

T’envois l’avion dans les tours, t’es pas dans le cockpit

Si j’prends la plume aujourd’hui, c’est pour que mes erreurs soient posés sur

papier

J’ai tenté trop de fois de nager où j’avais pas pied

Pas toi?

Moi si.

Y aura pas de déni cette fois-ci

Pas d'échappatoire facile, j’reste assis

J’suis serein, peut-être pas assez

Mais bon tu sais on parle pas de son passé, on s’en sert

J’ai su rester sincère, s’agit pas de doubler Voici

Mon père nous a quitté.

Famille décapitée

J’viens pas pleurer

Mais j’suis conscient que le brassard du capitaine

Il faudra bien l’assumer, pas faire de faute assurée

Rester focus pour ma mère à l’heure de la cinquantaine

Je suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

J’te laisse en cadeau mon silence

Et le poids des larmes

Je suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

Mais j’laisse le silence, te répondre

Le poids des larmes t'étouffer

J’ai fini de faire mon Mea Culpa.

Les miens savent

C’est bien mieux que de plaider non-coupable avec les mains sales

Je suis en paix avec ma conscience.

En pleine confiance

C’est le privilège de l'âge, j’suis pas dans le game je me fous de ce qu’on

pense

Demain c’est tout droit.

C’est loin mais c’est tout droit

Ça va être long?

Ben c’est tant mieux, moi si j’mens, qu’on me foudroie

Demain, ça sera juste toi et moi jusqu’au bout

Rempli de joie, de tes larmes

Mon amour vient t’assoir au calme

Au pied de mon âme

Je suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

J’te laisse en cadeau mon silence

Et le poids des larmes

Je suis assis au pied de mon âme

Pour faire le bilan, les traitres y ont tenté de scier mon arbre

Je ne sais pas si j’ai eu vraiment le choix des armes

Mais j’laisse le silence, te répondre

Le poids des larmes t'étouffer

Ik zat aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Maar ik verlaat de stilte, antwoord je

Het gewicht van tranen verstikt je

De waarheid is dat ik ben opgegroeid met mijn passies

Dus ik heb de tijd niet voorbij zien gaan

Dat mijn herinneringen zich hebben opgestapeld

Ik ben meer dan duizend jaar oud, ik heb tien levens gehad

Als ik de balans opmaak van de geboorte van mijn zoon

Bij de dood van Lady V

Het was niet helemaal zwart, helemaal wit

Maar eerder tussen pistool en roos

Ik heb zoveel dingen verprutst ja

Zo vaak slagen

De angst om te falen, om mezelf teleur te stellen als de grootste neurose

Ik heb shit gedaan, maar ik durf tegen je te zeggen: "Nooit meer zonder jou"

Aan het begin van de halve eeuw ren ik niet langer voor overwinningen, nee

Ik weet dat ze me te veel hebben gekost, om te winnen door er een afkeer van te krijgen

Ik moet je uiterlijk te vaak hebben gemist, mijn excuses

Vandaag wil ik dat ze allemaal worden uitgesloten

Ik zat aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Ik laat je mijn stilte als een geschenk

En het gewicht van tranen

Ik zit aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Maar ik verlaat de stilte, antwoord je

Het gewicht van tranen verstikt je

Geef nooit op bij tegenslag

Met opgeheven hoofd nam ik de drama's aan

Ja honderd keer herrezen

Ver van het spel en de zoon-botsingen

Ik blijf niet classificeerbaar, geen punchlines, alleen teksten

Ik heb geen tijd om rond te rollen in de zandbak

Laat de kleintjes schrikken, optische illusie

Je stuurt het vliegtuig de torens in, je zit niet in de cockpit

Als ik vandaag de pen pak, is het zo dat mijn fouten worden opgeschreven

papier

Ik heb te vaak geprobeerd te zwemmen waar ik niet kon lopen

Jij niet?

Ik ja.

Er zal deze keer geen ontkenning zijn

Geen gemakkelijke ontsnapping, ik blijf zitten

Ik ben sereen, misschien niet genoeg

Maar hey, je weet dat we niet over zijn verleden praten, we gebruiken het

Ik wist hoe ik oprecht moest blijven, het is geen kwestie van verdubbelen Hier

Mijn vader heeft ons verlaten.

Onthoofde familie

Ik kom niet om te huilen

Maar ik ben me ervan bewust dat de aanvoerdersband

Het zal nodig zijn om het aan te nemen, niet om een ​​gegarandeerde fout te maken

Gefocust blijven op mijn moeder van in de vijftig

Ik zit aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Ik laat je mijn stilte als een geschenk

En het gewicht van tranen

Ik zit aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Maar ik verlaat de stilte, antwoord je

Het gewicht van tranen verstikt je

Ik ben klaar met mijn Mea Culpa.

de mijne weet

Het is veel beter dan onschuldig pleiten met vuile handen

Ik heb vrede met mijn geweten.

In vol vertrouwen

Het is het voorrecht van de leeftijd, ik zit niet in het spel, het kan me niet schelen wat we

denken

Morgen is in orde.

Het is ver, maar het is recht

Zal het lang duren?

Nou, het is zoveel beter, ik als ik lieg, dat ik word neergeslagen

Morgen zijn alleen jij en ik tot het einde

Gevuld met vreugde, met je tranen

Mijn liefste, kom stil bij je zitten

Aan de voet van mijn ziel

Ik zit aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Ik laat je mijn stilte als een geschenk

En het gewicht van tranen

Ik zit aan de voet van mijn ziel

Om de balans op te maken, probeerden de verraders daar mijn boom af te zagen

Ik weet niet of ik echt een wapenkeuze had

Maar ik verlaat de stilte, antwoord je

Het gewicht van tranen verstikt je