Yaprak Dökümü - Kolera

Cennetin nüfusu arttı Ceren’e cereme kaldı

Siyah kanı da attı, melek canımı yaktı

Tüp gaz açık kalsın (bırak) ölüm DNA dağıttı

Süreç yıkıntı, kalp kırıldı

Sen yıkandın, ben kucakladım

Fiş çekildi, bırakın beni ayıplasın

Duâ kıpırdasın

Dudaklarımda gün dağılsın

Düşlerimde duaklısın

Yedi buçukta haklısın

Bugün yerime birisi baksın

İflastayım omuriliğimi bağışladım, arterlerim de ak bugün

Sebebi ölümün cinayet

Düşünmüştüm hep bu safta güneş utançlı yüzünü saklamakta (ah)

Murafaa kapımda, astım civarda

Çok bitikanlanmış meğer salıvermış kendini yola

Seyahatlerim azaldı, yemek borusu ağız arası

Eksiğimin fazlası aşağı kaydı

Karın sancılarım arttı

Berhudar ol evladım

Berrak akşamımda berbatım ben

the night

Sun don’t shine

I hate when it’s dark

Ruh tabi teste

Sesi kes preste

Tahriş oldu kalp kafeste

Sesler hep mi diyezde?

Bir nefes kodeste

Her bir nesne tek bi' deste

Yaşayan kimse yok küçük kadın, ne de bi' pencere!

Ruhsatsız bir iltifat, kalitesizce hakikat

Düzeni kurulu düzensiz bi' ittifak

Takılı kalırım kum misali her tuzak

Çok mu kabahat?

Rengim atarak ağlamaktan ağacı kafama yıktı her sürat

Saman yaprak dökümü ötürü arzu kalbe gömülü kaldı, metropol bu yeryüzü

Cuma sanık ufuk açık

Gez, göz, arpacık, evet benim kafam kaçık

Gözünü kapadı, kalbi yaralı duâlarım mihrapa çik

De bevolking van de hemel is toegenomen Ceren heeft geleden

Zwart bloed gooide ook, de engel deed me pijn

Houd de gasfles open (laat het los) dood verspreid DNA

Proces geruïneerd, hart gebroken

Jij waste, ik omhelsde

Losgekoppeld, laat het mij de schuld geven

Bid dat je beweegt

Laat de dag op mijn lippen aanbreken

Je bidt in mijn dromen

Je hebt gelijk om half zeven

Iemand neemt vandaag mijn plaats in

Ik ben failliet, ik heb mijn ruggenmerg gedoneerd, mijn slagaders zijn wit vandaag

Doodsoorzaak is moord

Ik heb altijd gedacht dat de zon zijn beschamende gezicht verbergt (ah)

Murafaa staat voor mijn deur, mijn astma is in de buurt

Het bleek dat hij erg uitgeput was en zich losliet op de weg.

Mijn reizen zijn afgenomen, de slokdarm zit tussen de mond

Te veel van mijn tekort is gedaald

Mijn buikpijn is toegenomen

Wees gezegend, mijn zoon

Ik ben een puinhoop in mijn heldere avond

de nacht

Zon schijnt niet

Ik haat het als het donker is

ziel om te testen

hou je mond druk

Geïrriteerd hart in kooi

Zijn de geluiden altijd scherp?

Een adem in de gevangenis

Elk object is een enkel kaartspel

Er is niemand die leeft, kleine vrouw, noch een raam!

Een ongeoorloofd compliment, een slordige waarheid

Een onregelmatige alliantie met een gevestigde orde

Ik zit vast als zand in elke val

Is het een grote fout?

Elke sprint vernietigde de boom op mijn hoofd van het uitschreeuwen van mijn kleur

Verlangen bleef in het hart begraven vanwege de strobladval, metropool deze aarde

Vrijdag is de horizon open

Zicht, oog, stal, ja ik ben gek

Hij sloot zijn ogen, mijn hartverscheurde gebeden gaan naar het altaar