Umudunu Kaybetme - Kolera

Dokuz canım varmış bilmiyordum vur vur ölmüyordum

Olanlar çok komikti ancak ben hiç gülmüyordum

Beni hiç bilmiyorsun kapalı kapüşonum

Altında çiçekler açmıyorum

Kelebekler çizer yüzümü façadan kaçmıyorum

Vücudumdaki bu çirkin izleri hiç takmıyorum

Tişörtümdeki kurşun deliklerini saymıyorum

Derisi kalkmış yumruklarımı artık sarmıyorum

Hissizleştim acı duymuyorum

Kendi türüyle beslenen böcektiler kemirdiler yara bandım yapmadım kimseyi

Kendini iyileştiren bir hayvan gibiyim

Yüzüme bak içi karışık ghetto gibiyim

An karya dönen adalı gibiyim

Anladın mı?

Kafası geldi mi?

Kafan git gelli mi?

Ne bileyim sonu başından belli mi ki?

Ne diyeyim olanı yaşıyoruz yok seni beni

Umudunu kaybetme (Kolo) bugün hr şeyi maziye defnedip ağla

Ama sakın vazgeçme sanki önünde kocaman sıralı bir dağ var

Gideceksin elbette (Kolo-Lo) kalacak değilsin

Unutulduğun yerde ama bunu dert etme (Kolo-Lo)

Şimdi önünde kocaman yeni bir hayat var

Hayalim çok basitti kolaydı oysa, oysa, oysa, oysa

Girer miydim hiç zor yola başka yolum olsa, olsa, olsa

İstiyorum buradan gideyim sihirbaz gibi herkesi kaybedeyim

Boş sokaklarda bir ben yürüyeyim

Beni yollara vuranı bir ben bileyim

Yoruyor beni ekle sil bölünüyorum dört bir yanım kesir

Müdahale etmezsem bir sır ipin ucunda sallanırım kesin

Uzanırsam dokunurum ama dokunursam kaçar benim oluncaya kadar hepsi

Bir hayal yüzde doksan oldu gerçekleşmeyen yüzde onum var

Daha var sona daha var

Değil hayat müşterek herkes tek

Koşma, yürü önünü görerek pişt korkma

Devam yönünü bilerek hişt dalgın selm sersem sepelek kafam nasıl

Dağılır ki gam basmışken hafakan

Kaybettiğim vakit olmuş sabıkam hakikaten

Acele etme çiçekler ve ağaçlar gibi güzel şeyler yavaş büyür

Kalmıştım fena çorak canıma kast etmişti

Yağmursuzluk tutunmuştu hücrelerime hoşnutsuzluk

Sinmişti üstüme mutsuzluk

Umudunu kaybetme (Kolo) bugün her şeyi maziye defnedip ağla

Ama sakın vazgeçme sanki önünde kocaman sıralı bir dağ var

Gideceksin elbette (Kolo-Lo) kalacak değilsin

Unutulduğun yerde ama bunu dert etme (Kolo-Lo)

Şimdi önünde kocaman yeni bir hayat var

Hayalim çok basitti kolaydı oysa, oysa, oysa, oysa

Girer miydim hiç zor yola başka yolum olsa, olsa, olsa

Ik wist niet dat ik negen levens had, sloeg me, ik ging niet dood

Wat er gebeurde was heel grappig, maar ik lachte helemaal niet

Je kent me helemaal niet mijn gesloten kap

Ik bloei niet onder

Vlinders trekken mijn gezicht, ik ren niet weg van de façade

Ik vind deze lelijke littekens op mijn lichaam niet erg

Ik tel de kogelgaten in mijn shirt niet mee

Ik wikkel mijn gevilde vuisten niet meer

Ik ben verdoofd, ik voel geen pijn

Het waren insecten die zich voedden met hun eigen soort, ze knaagden aan me, ik heb van niemand mijn pleister gemaakt.

Ik ben als een zelfgenezend dier

Kijk naar mijn gezicht, ik ben als een verward getto

Ik ben als een eilandbewoner die terugkeert uit Ankara

Heb je begrepen?

Is hij duizelig?

Gaat je hoofd weg?

Wat weet ik, is het einde vanaf het begin duidelijk?

Wat kan ik zeggen, we leven het ding, nee jij, ik

Verlies de hoop niet (Kolo) vandaag begraaf alles in het verleden en huil

Maar geef niet op, het is alsof er een enorme berg voor je ligt

Natuurlijk ga je (Kolo-Lo) je blijft niet

Waar je bent vergeten, maar maak je geen zorgen (Kolo-Lo)

Nu heb je een groot nieuw leven voor je

Mijn droom was zo simpel, het was makkelijk

Zou ik ooit de moeilijke weg nemen als ik een andere manier had, al was het maar, al was het maar?

Ik wil hier weg en iedereen verliezen als een tovenaar

Laat me door de lege straten lopen

Ik ken alleen degene die me op de weg heeft aangereden

Het is vermoeiend, voeg me toe, verwijder, ik ben verdeeld, overal om me heen is een breuk

Als ik me niet bemoei, hang ik aan een geheim touw.

Als ik uitsteek, raak ik aan, maar als ik aanraak, rennen ze weg totdat ze allemaal van mij zijn

Een droom is negentig procent geworden Ik heb tien procent die niet is uitgekomen

Er is meer, er is meer tot het einde

Niet het leven is gewoon, iedereen is één

Ren niet, loop, zie je voorkant, wees niet bang

De richting van het vervolg kennen, hoe is het met mijn hoofd?

Het verdwijnt dat hafkanan verdrietig is

Het is echt tijd dat ik verloor, mijn record is echt

Neem je tijd, mooie dingen zoals bloemen en bomen groeien langzaam

Ik bleef erg onvruchtbaar, hij meende mijn leven

Regenloosheid klampte zich vast aan mijn cellen, ontevredenheid

Ongeluk was doordrongen van mij

Verlies de hoop niet (Kolo) vandaag begraaf alles in het verleden en huil

Maar geef niet op, het is alsof er een enorme berg voor je ligt

Natuurlijk ga je (Kolo-Lo) je blijft niet

Waar je bent vergeten, maar maak je geen zorgen (Kolo-Lo)

Nu heb je een groot nieuw leven voor je

Mijn droom was zo simpel, het was makkelijk

Zou ik ooit de moeilijke weg nemen als ik een andere manier had, al was het maar, al was het maar?