Fra Vugge Til Grav - Klovner I Kamp

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

Hahaha, sånn kan det gå.

Min hånd er hard, som bandets sjef og ubestridte far,

ser jeg tiden er blitt moden for å få gitt noen svar.

For helt fra tidligere i år, da vi kom ut med skiva vår,

har det strømma inn med spørsmål inn til hjemmesida vår.

Fra hele landet får vi plots, sendt med pc og med MacIntosh,

den her går ut til alle dere som har backa oss.

Til dem som kom på showene, til dem som kjøpte skivene,

til dem som hadde søstre, de lot oss få kline med.

Okey, jeg skal holde meg til saken,

for å ta det fra starten, må jeg gå til den dagen;

Dr.S og meg satt og tegna skisser på rommet

og vandra gatelangs i strøket der vi bodde for å bombe.

Vi kjøpte Multiple T (?), bunker opp boksene i sekkene

og løp fra både hverdagshelter, snut og vektere.

Men livet er ikke fair, jeg hadde gullhår i ræva

og det var alltid Dr. S som loka dealen og ble taua.

Men så en dag måtte doktoren til sjøs,

han fikk seg hyre på en båt og vinka hei og ajøss.

Men til tross for den endeløse avstanden som skilte oss,

holdt han på kontakten ved å sende brev og ringe oss.

Sånn gikk det til at vi hooka opp med «Fingern»

trengte en som kunne cut’e da vi kom med første singelen.

Han ble mer enn en kollega, vi ble til en familie,

jeg er stolt og kan si det, nå er vi venner for livet.

Livet er en gåte, men er det no svar?

Det er mye man skal tåle, fra vugge til grav.

Du veit vi ikke lar noen hindre oss, fra å svømme mot strømmen.

Dette er en story om å leve ut drømmen.

Livet er en gåte, men er det no svar?

Det er mye man skal tåle, fra vugge til grav.

Men når man ser tilbake kommer alle gamle minner strømmene,

dette er en story om å leve etter drømmene.

Jeg var en snei på ca.

16 år da Klovner ble en del av meg

jeg skreiv litt rim på norsk i timene, for skolen kjeda meg.

Å sette signatur på vegg og mur var no som gleda meg,

det starta i sjuende da Lars og Even de forleda meg.

Vi var en klikk som malte trikk med kvikk og buss med tusj,

vi holdt oss unna biler, monumenter og private hus.

Det vakke status, men spenning som ga meg tenning.

Synet av en fersk fargebørner ga livet mening.

Jeg fikk trening, men talentet ble ikke bedre med erfaringen,

forklaringen, forlot meg malingen hey, skills jeg har ingen.

Men micen, åpenbaringen, ga blod på tann

og brød fra første rim ble lagt, til det ble mitt daglige brød.

Men lenge før det ble min levevei, før shcwin,

før kjellern med årgangsvin, før privatsjåfør og limousin.

Før mine vers og rim ble lagt på skiver som prim,

da Cindy Crawford hun var fin, og ville ri’n i fantasien.

Da nikotin ble del av hverdagen og magen min var slank,

det var den gang jeg ble en del av Klovner I Kamp.

Og så langt har alt gått bra, men kan jeg si at vi har klart det?

Vi svømte mot strømmen og fikk satt Tåsen på kartet.

Og se tilbake fem år, da først forstår jeg hva jeg har,

en klar visjon av livets fristelser, man får det man tar.

Vi var et par tre kammerater og femten psykopater

som stod sammen i drømmen om å få Klovner ut på plate.

Jeg har vokst både personlig og faglig,

men blir daglig mint om at min hverdag ikke alltid har vært behagelig.

Fra villa-gangster uten forstand, har jeg blitt mann som Vin Han,

jeg skylder gutta fra Tåsen stor takk.

Og som sagt, vi jobba hardt, nå har det blitt en livsstil,

og uansett hva som skjer så er jeg klovn på livsstid.

Vi jobba hardt, nå har det blitt en livsstil,

og uansett hva som skjer så er jeg klovn på livsstid.

Livet er en gåte, men er det no svar?

Det er mye man skal tåle, fra vugge til grav.

Du veit vi ikke lar noen hindre oss, fra å svømme mot strømmen.

Dette er en story om å leve ut drømmen.

Livet er en gåte, men er det no svar?

Det er mye man skal tåle, fra vugge til grav.

Men når man ser tilbake kommer alle gamle minner strømmene,

dette er en story om å leve etter drømmene.

Så vi gjorde det vi ville, spelte i band og levde livet.

Flytta hjemmefra og inn i samme bo-kollektivet.

Lite visste vi om framtida og hva som skulle skje,

for de ble mer enn det vi drømte om, og da kunne se.

Det var omtrent på denne tida Oslo Fluid ble starta,

for i kjellern i et hus hundre meter oppi gata, satt en kar som het Coach,

jeg hadde kjent’en fra jeg var liten,

vi begynte å jamme og sånn starta hele skiten.

Hooka kjapt opp med Chris,

om beviste at han kunne rocke micen som han skulle,

så begynte hjulene å rulle.

Vi var heftig i slaget, fikk med siste mann på laget.

Det var Mojo, også en vi kjente godt fra langt tilbake.

For vi er patrioter, og det er med å sette preget på oss,

det at hele crewet vokste opp på samme stedet.

For i sorg og i glede har vi kjempa og slitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

For det er story’en vår som gjør at vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

At vi er blitt som vi er blitt.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Hahaha, zo kan het gaan.

Mijn hand is hard, als de baas van de band en de onbetwiste vader,

Ik zie dat de tijd rijp is voor wat antwoorden.

Omdat van eerder dit jaar, toen we onze plaat uitbrachten,

Er is een toestroom van vragen op onze website.

Uit het hele land krijgen we percelen, verzonden via pc en MacIntosh,

deze gaat uit naar jullie allemaal die ons hebben gesteund.

Aan degenen die naar de shows kwamen, aan degenen die de schijven kochten,

aan degenen die zussen hadden, ze lieten ons meespelen.

Oké, ik blijf bij de kern,

om het vanaf het begin te nemen, moet ik naar die dag gaan;

Dr.S en ik zaten schetsen te tekenen in de kamer

en liepen door de straten van de buurt waar we woonden om te bombarderen.

We kochten Multiple T (?), Stapelen de dozen op in de zakken

en vluchtte voor alledaagse helden, sluggers en bewakers.

Maar het leven is niet eerlijk, ik had gouden haren in mijn kont

en het was altijd Dr. S die de deal sloot en taua werd.

Maar op een dag moest de dokter naar zee,

hij slaagde erin een boot te huren en zwaaide hallo en tot ziens.

Maar ondanks de eindeloze afstand die ons scheidde,

hij hield contact door brieven te sturen en ons te bellen.

Zo kwamen we in contact met "Fingern"

had iemand nodig die kon knippen toen we met de eerste single uitkwamen.

Hij werd meer dan een collega, we werden een familie,

Ik ben trots en kan dat zeggen, nu zijn we vrienden voor het leven.

Het leven is een raadsel, maar is er een antwoord?

Er is veel te verduren, van de wieg tot het graf.

Je weet dat we ons door niemand laten tegenhouden om tegen de stroom in te zwemmen.

Dit is een verhaal over het leven van je droom.

Het leven is een raadsel, maar is er een antwoord?

Er is veel te verduren, van de wieg tot het graf.

Maar als je terugkijkt, komen alle oude herinneringen terug,

dit is een verhaal over het leven van je dromen.

Ik was een niesbui van ongeveer.

16 jaar toen Klovner een deel van mij werd

Ik schreef wat rijmpjes in het Noors in de klas, omdat school me verveelde.

Een handtekening op de muur zetten was iets waar ik blij van werd,

het begon in de zevende toen Lars en Even de me verleidden.

We waren een kliek die trams beschilderde met veerpennen en bussen met stiften,

we bleven weg van auto's, monumenten en particuliere huizen.

Het is een mooie status, maar opwinding die me opwond.

De aanblik van een fris gekleurd kind gaf het leven zin.

Ik kreeg training, maar het talent verbeterde niet met de ervaring,

de uitleg, liet me de verf achter hé, vaardigheden heb ik niet.

Maar de muizen, de openbaring, gaven bloed aan de tanden

en brood vanaf het eerste rijm werd gelegd, totdat het mijn dagelijks brood werd.

Maar lang voordat het mijn manier van leven werd, voordat shcwin,

voor de kelder met vintage wijn, voor privéchauffeur en limousine.

Voordat mijn verzen en rijmpjes op schijven werden gezet zoals prim,

toen Cindy Crawford mooi was en in de fantasie wilde rijden.

Toen nicotine een deel van het dagelijks leven werd en mijn maag dun was,

toen werd ik onderdeel van Klovner I Kamp.

En tot nu toe is alles goed gegaan, maar kan ik zeggen dat we het hebben gehaald?

We zwommen tegen de stroom in en zetten Tåsen op de kaart.

En kijk vijf jaar terug, dan begrijp ik eerst wat ik heb,

een duidelijke visie op de verleidingen van het leven, men krijgt wat men neemt.

We waren een stel van drie maten en vijftien psychopaten

die samen stonden in de droom om Klovner op plaat te krijgen.

Ik ben zowel persoonlijk als professioneel gegroeid,

maar ik word er dagelijks aan herinnerd dat mijn dagelijks leven niet altijd prettig is geweest.

Van villa-misdadigers zonder verstand, ik ben een man geworden zoals Vin Han,

Ik ben de jongens van Tåsen veel dank verschuldigd.

En zoals ik al zei, we hebben hard gewerkt, nu is het een levensstijl geworden,

en wat er ook gebeurt, ik ben een clown voor het leven.

We hebben hard gewerkt, nu is het een levensstijl geworden,

en wat er ook gebeurt, ik ben een clown voor het leven.

Het leven is een raadsel, maar is er een antwoord?

Er is veel te verduren, van de wieg tot het graf.

Je weet dat we ons door niemand laten tegenhouden om tegen de stroom in te zwemmen.

Dit is een verhaal over het leven van je droom.

Het leven is een raadsel, maar is er een antwoord?

Er is veel te verduren, van de wieg tot het graf.

Maar als je terugkijkt, komen alle oude herinneringen terug,

dit is een verhaal over het leven van je dromen.

Dus we deden wat we wilden, speelden in bands en leefden.

Verhuizing van huis naar dezelfde woningbouwvereniging.

We wisten weinig van de toekomst en wat er zou gaan gebeuren,

want ze werden meer dan waar we van droomden, en konden toen zien.

Het was rond deze tijd dat Oslo Fluid werd opgericht,

want in de kelder van een huis honderd meter verderop in de straat zat een man die Coach heette,

Ik kende je al sinds ik klein was,

we begonnen te jammen en zo begon de hele shit.

Sluit je aan bij Chris,

als bleek dat hij de microfoon kon rocken zoals hij zou moeten,

toen begonnen de wielen te rollen.

We waren fel in de strijd, kregen de laatste man in het team.

Het was Mojo, ook iemand die we van lang geleden goed kenden.

Want wij zijn patriotten, en het is om ons te markeren,

het feit dat de hele bemanning op dezelfde plek is opgegroeid.

Want in verdriet en in vreugde hebben we gevochten en gezwoegd.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Want het is ons verhaal dat ons maakt tot wie we zijn.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.

Dat we zijn geworden wat we zijn geworden.