Days To Come - Kirlian Camera

Don’t be sad and come, come to look out

Of the windows in a wasted morning

This lost and menacing sky is yours

It’s just my gift, my gift for you

Only my hate still remains

Only closed eyes and hazy shouting

Which are dying out so lazily while

Everything shatters my idiot plans

Let’s go for a walk to foggy streets

Foggy like the dreams we dreamt about and

Keep on staying alive in the frozen dreams

Which somebody sings the praises of

Here is just the hand of your cruel friend

In a silence «vie» with no return

Then you push me back, back to the tiredness

Where I come from… alone?

Maybe time ago I did give up

Losing something I was fond of

But there is no trick, no lack of awareness

If I look back

Some hours again, in the loss’s sun

And also your eyes will get a flower

Born among the new fear of the crowd

Born while waiting crimes to come

I have open eyes and I still breathe

And I breathe pure wrath in the cut air

And believe me scorn is not enough

For this heaven

And I breathe the streets of loneliness

Even though they told I was dead

And I can’t forget the boundless winter

And what it whispers

Only for your eyes I might cry

But I cannot look, cannot look t you

I have joy and death within myself

I have joy and death

Wees niet bedroefd en kom, kom om uit te kijken

Van de ramen in een verspilde ochtend

Deze verloren en dreigende lucht is van jou

Het is gewoon mijn cadeau, mijn cadeau voor jou

Alleen mijn haat is er nog steeds

Alleen gesloten ogen en wazig geschreeuw

Die zo lui uitsterven terwijl

Alles verbrijzelt mijn idiote plannen

Laten we een wandeling maken door mistige straten

Mistig zoals de dromen waar we over droomden en

Blijf in leven blijven in de bevroren dromen

Waar iemand de lof over zingt?

Hier is alleen de hand van je wrede vriend

In een stilte «vie» zonder terugkeer

Dan duw je me terug, terug naar de vermoeidheid

Waar kom ik vandaan... alleen?

Misschien heb ik het al een tijdje geleden opgegeven

Iets verliezen waar ik dol op was

Maar er is geen truc, geen gebrek aan bewustzijn

Als ik terugkijk

Weer een paar uur, in de zon van het verlies

En ook je ogen krijgen een bloem

Geboren tussen de nieuwe angst voor de menigte

Geboren in afwachting van toekomstige misdaden

Ik heb open ogen en ik adem nog steeds

En ik adem pure woede in de gesneden lucht

En geloof me minachting is niet genoeg

Voor deze hemel

En ik adem de straten van eenzaamheid in

Ook al zeiden ze dat ik dood was

En ik kan de grenzeloze winter niet vergeten

En wat het fluistert

Alleen voor jouw ogen zou ik kunnen huilen

Maar ik kan niet kijken, kan niet naar jou kijken

Ik heb vreugde en dood in mezelf

Ik heb vreugde en dood