Barren Cornfields - Kirlian Camera

One day a bad dream became true and talked to me

It was nearly invisible

But I could catch sight of its half-closed eyes

Sometimes lit up by flashes of light

Getting through the dusk

I couldn’t leave it…

You said it was there from time immemorial

Everybody around, not so far from there

Was talking about the things

Which happened that day

Their fates were similar

Some kind of a God held them in him

Your arms stretched out

To taking my breath

And my dull thinking away

Morningtime, in a place far from wake

You were burning down

Leaving me without a memory

In the face of that red glow

You were screaming within your tears

Without a mouth for your voice

That day a bad dream became true and talked to me

Op een dag werd een boze droom waar en sprak met mij

Het was bijna onzichtbaar

Maar ik kon zijn halfgesloten ogen zien

Soms verlicht door lichtflitsen

Door de schemering komen

Ik kon het niet laten...

Je zei dat het er al sinds mensenheugenis was

Iedereen in de buurt, niet zo ver van daar

Had het over de dingen

Wat gebeurde er die dag

Hun lot was vergelijkbaar

Een soort van God hield ze in zich

Je armen gestrekt

Om op adem te komen

En mijn saaie gedachten weg

Ochtend, op een plek ver van de kielzog

Je was aan het afbranden

Mij ​​achterlatend zonder geheugen

In het aangezicht van die rode gloed

Je schreeuwde in je tranen

Zonder mond voor je stem

Die dag werd een boze droom waar en sprak met me