The Silence Mill - Kingdom of Giants

My mind i aching searching for inspiration

In every little thing now

I live in hesitation

Why would anyone care what I might have to say?

I don’t know anything better than anybody

You put your trust in my voice I promised I would guide the way

Now I need your help to light the path, so dim

That I have seemed to stray.

That I have seemed to stray

My nerves are in a knot

I need to write a novel but I cant construct a thought

Over-thinking every line, I swear I’ve heard it all a thousand times

Hold on!

Hold on!

The feelings there and then it’s gone

I’m done!

I’m done!

This is what I get for waiting so long

My voice is straining, searching for inspiration

In every little thing now I live in repetition.

Why would anyone care what I might have to say?

I don’t know anything better than anybody

You put your trust in my voice I promised I would guide the way

Now I need your help to light the path, so dim

That I have seemed to stray

The art of survival is a story that will never end

I’m supposed to be an artist, to be there when you need me most

I’m supposed to be an artist, to inspire when I’m nothing but a ghost

I thought I had it but the moments lost, I tried to grasp it but it was a

fleeting thought

Drawing blanks and crooked circles trying everything I can

I can’t help but ask myself, why would anybody even care?

That’ll work

No it won’t

Don’t give in

Make it worth it

Make it worth it.

Why would anyone care what I might have to say?

I don’t know anything better than anybody

You put your trust in my voice I promised I would guide the way

Now I need your help to light the path, so dim, that I have seemed to stray

The art of survival is a story that will never end

I’m supposed to be an artist, to be there when you need me most

I’m supposed to be an artist, to inspire when I’m nothing but a ghost

Ik heb pijn in mijn hoofd op zoek naar inspiratie

In elk klein ding nu

Ik woon in aarzeling

Waarom zou het iemand kunnen schelen wat ik te zeggen heb?

Ik weet niets beters dan wie dan ook

Je vertrouwt op mijn stem, ik heb beloofd dat ik de weg zou wijzen

Nu heb ik je hulp nodig om het pad te verlichten, dus dim

Dat ik leek te dwalen.

Dat ik leek te dwalen

Mijn zenuwen zitten in de knoop

Ik moet een roman schrijven, maar ik kan geen gedachte bedenken

Als ik over elke regel nadenk, zweer ik dat ik het al duizend keer heb gehoord

Hou vol!

Hou vol!

De gevoelens daar en dan is het weg

Ik ben klaar!

Ik ben klaar!

Dit krijg ik als ik zo lang wacht

Mijn stem is gespannen, op zoek naar inspiratie

In elk klein ding leef ik nu in herhaling.

Waarom zou het iemand kunnen schelen wat ik te zeggen heb?

Ik weet niets beters dan wie dan ook

Je vertrouwt op mijn stem, ik heb beloofd dat ik de weg zou wijzen

Nu heb ik je hulp nodig om het pad te verlichten, dus dim

Dat ik leek te dwalen

De kunst van het overleven is een verhaal dat nooit zal eindigen

Ik hoor een artiest te zijn, om er te zijn wanneer je me het meest nodig hebt

Ik word verondersteld een artiest te zijn, om te inspireren als ik niets anders ben dan een geest

Ik dacht dat ik het had, maar de verloren momenten, ik probeerde het te begrijpen, maar het was een

vluchtige gedachte

Spaties en kromme cirkels tekenen, alles proberen wat ik kan

Ik kan het niet helpen, maar vraag mezelf af, waarom zou het iemand iets kunnen schelen?

Dat gaat lukken

Nee, dat zal niet

Geef niet toe

Maak het de moeite waard

Maak het de moeite waard.

Waarom zou het iemand kunnen schelen wat ik te zeggen heb?

Ik weet niets beters dan wie dan ook

Je vertrouwt op mijn stem, ik heb beloofd dat ik de weg zou wijzen

Nu heb ik je hulp nodig om het pad te verlichten, zo vaag, dat ik leek te dwalen

De kunst van het overleven is een verhaal dat nooit zal eindigen

Ik hoor een artiest te zijn, om er te zijn wanneer je me het meest nodig hebt

Ik word verondersteld een artiest te zijn, om te inspireren als ik niets anders ben dan een geest