Face à la mort - Kenza Farah

Face à la mort on est comme des handicapés

On est sans armes envers le XX

On est en larme on peux rien faire face XX

Dans nos têtes c’est nous les fautifs

Constamment on s’plaint comme on est encore XX

Face à leur corps inerte qu’on a rien, rien pu faire pour empêcher leur perte

Soeur, j’fais parti d’ce qui pleure au remord

Qui s’en veulent à mort

Qui ont XX

Quand l’oseille valait elle plus que de l’or

Des lors qu’tu sait qu’t’es finis comme un père, une mère

Une sœur ou un frère

C’est à travers ces vers que j’pense que ma vie

J’ai perdu la notion depuis la XX

C’est pas fini, me dit pas que t’es partis

Que ton corps est sans vie

Comment hier t'étais là aujourd’hui t’es plus en bas

Tu m’prends pour un fou ou quoi

Dans ma tête constamment j’entends ta voix

Hier encore ici

Et si loin aujourd’hui

La ou les corps sont froids

La ou les cœurs se noient

Et se retrouve privé

De ceux qu’ils ont aimés

On est tous la liste d’attente d’la faucheuse

Celle qui nous rend à nous nos proches malheureux et malheureuse

Celle qui après son passage, on creuse

Forcement on sait tous qu’on va partir un jour ou l’autre

Mais on sait pas si notre mort sera douloureuse

Ou pas, XX

XX soit réservé là bas

Que Dieu ai pitié d’notre âme

Qu’il nous remette sur le droit chemin XX

Quand étant vivant on peut déjà commencer à pleurer sur notre sort

Si toutes les vérités XX

J’n’ai pas à mentir

Sous prétexte qu’on va inviter l’pire

Qu’on va pas XX

La vie est courte alors on la passe à s’amuser

Et dire qu’on est méprisé

Par le seigneur tout puissant

XX le sheitan nous a abusé

Que Dieu est pitié d’notre âme

Qu’il nous remette sur le droit chemin XX

Salam à ton âme frérot, peace

Hier encore ici

Et si loin aujourd’hui

La ou les corps sont froids

La ou les cœurs se noient

Et se retrouve privé

De ceux qu’ils ont aimés

Hommage aux perdus

Hommage aux absents

J’ai le cœur brisé

Mon âme a grisé

Hommage aux déçus

Un hommage décent

On garde nos pensées

En guise d’amitié

Hier encore ici

Et si loin aujourd’hui

La ou les corps sont froids

La ou les cœurs se noient

Et se retrouve privé

De ceux qu’ils ont aimés

Als we de dood onder ogen zien, zijn we als gehandicapt

We zijn ongewapend tegen de XX

We zijn in tranen, we kunnen het niet aan XX

In ons hoofd zijn wij de boosdoeners

Voortdurend klagen alsof we nog steeds XX zijn

Geconfronteerd met hun inerte lichaam dat we niets hebben, kan niets doen om hun verlies te voorkomen

Zuster, ik maak deel uit van wat huilt van spijt

Die elkaar dood willen?

Wie heeft XX

Toen zuring meer waard was dan goud

Zodra je weet dat je klaar bent als een vader, een moeder

Een zus of een broer

Door deze verzen denk ik dat mijn leven

Ik ben het spoor kwijt sinds XX

Het is nog niet voorbij, vertel me niet dat je weg bent

Dat je lichaam levenloos is

Hoe gisteren je daar was, vandaag ben je down

Houd je me voor de gek of zo?

In mijn hoofd hoor ik constant je stem

Hier gisteren weer

En tot nu toe vandaag

Waar de lichamen koud zijn

Waar harten verdrinken

En vindt zichzelf beroofd

Van degenen die ze liefhadden

We zijn allemaal de wachtlijst van de Magere Hein

Degene die onze dierbaren ongelukkig en ongelukkig maakt

Degene die na haar passage, we graven

Natuurlijk weten we allemaal dat we op een of andere dag zullen vertrekken

Maar we weten niet of onze dood pijnlijk zal zijn

Of niet, XX

XX daar te reserveren

Moge God onze ziel genadig zijn

Moge hij ons weer op het goede pad zetten XX

Als we nog leven, kunnen we al huilen om ons lot

Als alle waarheden XX

ik hoef niet te liegen

Onder het voorwendsel dat we de slechtste gaan uitnodigen

We gaan niet XX

Het leven is kort, dus we brengen het door met plezier

En zeggen dat we veracht zijn

Door de Almachtige Heer

XX de sheitan heeft ons misbruikt

Dat God genade heeft met onze ziel

Moge hij ons weer op het goede pad zetten XX

Salam voor je ziel bro, vrede

Hier gisteren weer

En tot nu toe vandaag

Waar de lichamen koud zijn

Waar harten verdrinken

En vindt zichzelf beroofd

Van degenen die ze liefhadden

Eerbetoon aan de verlorenen

Hulde aan de afwezige

Mijn hart is gebroken

Mijn ziel is grijs geworden

Hulde aan de teleurgestelden

Een waardig eerbetoon

We houden onze gedachten

Als een vriendschap

Hier gisteren weer

En tot nu toe vandaag

Waar de lichamen koud zijn

Waar harten verdrinken

En vindt zichzelf beroofd

Van degenen die ze liefhadden