Pour aller où ? - Keen'V

Parfois je pense à raccrocher le mic, partir où personne ne me remarque

Là où je pourrai être moi-même, entouré des gens que j’aime, sans avoir besoin

de mettre mon masque

J’ai le sentiment de n’pas être à ma place, j'étouffe comme une plante qui

manque d’espace

Ça m’empêche de m'épanouir ça commence même à me nuire

Au bout du compte je suis dans une impasse

Réseaux sociaux, promo, plateau, sourire, photo, papiers journaux, télé, radio

J’me sens mal dans ma peau, comme si elle n'était pas à ma taille

Au départ j'écrivais pour fuir mes problèmes

Au fil du temps je me suis perdu

Comme si je n'étais que l’ombre de moi-même

Je ne me reconnais plus

J’ai comme une envie de tout plaquer, mais

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

J’ai comme envie de tout plaquer, mais

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

J’ai comme envie de tout plaquer

Ils voudraient que je sois leur pantin

Je devrais partir avant que j’en plante un

Avant que je devienne fou

Qu'à la musique je perde le goût

Comme un mafé sans banane plantain

Le milieu est un monde de requins, ils se battent comme s’il ne devait en

rester qu’un

Ils viennent te féliciter, sans même au fond le penser, mais sachez que j’n’en

déteste aucun

De train en train de ville en ville

L’envie s'éteint l’envie se défile

C’est cousu main, mais j’en perd le fil

Ma vie d’avant me manque

Au départ j'écrivais pour fuir mes problèmes

Au fil du temps je me suis perdu

Comme si je n'étais que l’ombre de moi-même

Je ne me reconnais plus

J’ai comme une envie de tout plaquer, mais

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

J’ai comme envie de tout plaquer, mais

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

Pour aller où, pour aller où, pour aller où

J’ai comme envie de tout plaquer

Soms denk ik erover om de microfoon op te hangen, ergens heen te gaan waar niemand me opmerkt

Waar ik mezelf kan zijn, omringd door de mensen van wie ik hou, zonder dat ik het nodig heb

om mijn masker op te zetten

Ik heb het gevoel dat ik er niet bij hoor, ik stik als een plant die

gebrek aan ruimte

Het houdt me tegen om te bloeien, het begint me zelfs schade te berokkenen

Op het einde ben ik op een doodlopende weg

Sociale netwerken, promo, set, glimlach, foto, kranten, tv, radio

Ik voel me slecht over mezelf, alsof het niet mijn maat is

Eerst schreef ik om aan mijn problemen te ontsnappen

Na verloop van tijd raakte ik verdwaald

Alsof ik slechts een schaduw van mezelf ben

Ik herken mezelf niet meer

Ik heb zin om alles weg te gooien, maar

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Ik heb zin om alles weg te gooien, maar

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Ik heb zin om alles weg te gooien

Ze willen dat ik hun marionet ben

Ik moet vertrekken voordat ik er een plant

Voordat ik gek word

Dat ik aan muziek mijn smaak verlies

Zoals mafe zonder weegbree

Het midden is een wereld van haaien, ze vechten alsof ze niet zouden moeten.

blijf als één

Ze komen je feliciteren, zonder er zelfs maar diep over na te denken, maar weet dat ik dat niet doe

haat niemand

Van trein naar trein van stad naar stad

Het verlangen gaat uit, het verlangen glijdt weg

Het is met de hand genaaid, maar ik raak het spoor kwijt

Ik mis mijn leven eerder

Eerst schreef ik om aan mijn problemen te ontsnappen

Na verloop van tijd raakte ik verdwaald

Alsof ik slechts een schaduw van mezelf ben

Ik herken mezelf niet meer

Ik heb zin om alles weg te gooien, maar

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Ik heb zin om alles weg te gooien, maar

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Om waar te gaan, om waar te gaan, om waar te gaan

Ik heb zin om alles weg te gooien