At the Sunlight Sanatorium - Katzenjammer Kabarett

The lady in furs appeared at seven

In the Sunlight Sanatorium garden

There were a child, an old man and a nun

All gathered together to breathe the sun

She had spent the night drinking and flirting

Needed to see a bit of misery

She had in mind to stop on her way home

At the famous Sunlight Sanatorium

The child:

«I'm always cold but the sun will cure my soul»

The nun:

«The sun is my real god, feel His kiss is my goal!»

The old man:

«All my life I’ve been bored, now the light fills my

Days»

The lady in furs:

«You are all blind puppets seeking help from fake

Rays…»

The lady took off her purple fur coat

Which was not to prevent her from the cold

It was to protect her skin from a sun

That could cause her complexion

Destruction

The child:

«Get out from my sun, I need it to cure my soul!»

The nun:

«Get away heretic whore, you outrage my god!»

The old man:

«Don't hide that sun please it brightens my days!»

The lady in furs:

«Touch me, poor things, I’m more real than your

Rays…»

There she was all naked in front of them

They looked all worried and a little stern

But she didn’t care, she was having fun

She had decided to replace their sun

She was so right that they stood, all at once

Caressed her body, so soft, so white

«Not so close!"she cried «Just want to have fun!»

Too late, the lady was strangled in the morning sun.

De dame in bont verscheen om zeven uur

In de tuin van het Sunlight Sanatorium

Er waren een kind, een oude man en een non

Allemaal samengekomen om de zon in te ademen

Ze had de nacht doorgebracht met drinken en flirten

Nodig om een ​​beetje ellende te zien

Ze had in gedachten om te stoppen op weg naar huis

In het beroemde Sunlight Sanatorium

Het kind:

«Ik heb het altijd koud, maar de zon zal mijn ziel genezen»

De non:

«De zon is mijn echte god, voel dat Zijn kus mijn doel is!»

De oude man:

«Mijn hele leven verveel ik me al, nu vult het licht mijn

dagen»

De dame in bont:

"Jullie zijn allemaal blinde marionetten die hulp zoeken bij nep"

Stralen…»

De dame deed haar paarse bontjas uit

Wat niet was om haar te behoeden voor de kou

Het was om haar huid te beschermen tegen de zon

Dat zou haar teint kunnen veroorzaken

Verwoesting

Het kind:

"Ga uit van mijn zon, ik heb het nodig om mijn ziel te genezen!"

De non:

"Ga weg ketter hoer, je maakt me boos mijn god!"

De oude man:

"Verberg die zon niet, alsjeblieft, het fleurt mijn dagen op!"

De dame in bont:

"Raak me aan, arme dingen, ik ben echter dan jouw"

Stralen…»

Daar stond ze helemaal naakt voor hen

Ze zagen er allemaal bezorgd en een beetje streng uit

Maar het kon haar niet schelen, ze had plezier

Ze had besloten om hun zon te vervangen

Ze had zo gelijk dat ze opstonden, allemaal tegelijk

Streelde haar lichaam, zo zacht, zo wit

"Niet zo dichtbij!" riep ze "Ik wil gewoon plezier hebben!"

Te laat werd de dame gewurgd in de ochtendzon.