Sweet William's Ghost - Kate Rusby

There came a ghost to Margaret’s door

With many a greivous groan

And aye he’s tirled long at the pin

But answer she gave none

Is it my father phillip?

Or yet my brother John?

Or yet my own dear william

From Scotland now come home?

Thy faith, I troth, you’ll never get

And me you’ll never win

Til you take me to yon churchyard

And wed me with the ring

Oh I do dwell in a churchyard

But far beyond the sea

And it is but my Ghost, Margaret

That speaks now unto thee

So she’s put on her robes of green

With a piece below the knee

And o’er the live-lang winter’s night

The sweet ghost followed she

Is there room at your head, willie

Or room here at your feet?

Or room here at your side, willie

Wherein that I may sleep?

There’s no room at my head, Margaret

There’s no room at my feet

There’s no room at my side Margaret

My coffin is so neat

Then up and spoke the red robin

And up spoke the grey

'tis time, 'tis time, my dear Margaret

That I was gone away

No more the ghost to Margaret came

With many a greivous groan

He’s vanished out into the mist

And left her there alone

Oh stay, my only true love, stay

My heart you do divide

Pale grew her cheeks, she closed her eyes

Stretched out her limbs and cried

Er kwam een ​​spook aan de deur van Margaret

Met veel kreunen

En ja, hij zit lang aan de pin

Maar antwoord gaf ze geen

Is het mijn vader Phillip?

Of toch mijn broer John?

Of toch mijn eigen lieve William

Uit Schotland nu thuiskomen?

Uw geloof, ik verloof u, u zult het nooit krijgen

En ik, jij zult nooit winnen

Totdat je me naar het kerkhof brengt

En trouw met me met de ring

Oh ik woon wel in een kerk

Maar ver voorbij de zee

En het is maar mijn Geest, Margaret

Dat spreekt nu tot u

Dus ze heeft haar groene gewaad aangetrokken

Met een stuk onder de knie

En o'er de live-lang winternacht

De zoete geest volgde ze

Is er ruimte aan je hoofd, Willie

Of ruimte hier aan je voeten?

Of kamer hier aan je zijde, Willie

Waarin ik mag slapen?

Er is geen ruimte in mijn hoofd, Margaret

Er is geen ruimte aan mijn voeten

Er is geen ruimte aan mijn zijde Margaret

Mijn kist is zo netjes

Toen op en sprak de rode robin

En omhoog sprak de grijze

het is tijd, het is tijd, mijn lieve Margaret

Dat ik weg was

De geest van Margaret kwam niet meer

Met veel kreunen

Hij is verdwenen in de mist

En liet haar daar alleen

Oh blijf, mijn enige ware liefde, blijf

Mijn hart dat je verdeelt

Bleek groeiden haar wangen, ze sloot haar ogen

Strekte haar ledematen uit en huilde