Sir Eglamore - Kate Rusby

Sir Eglamore was a valiant knight,

fa la lanky down dilly,

He took up his sword and he went to fight,

fa la lanky down dilly.

As he rode o’er hill and dale,

All armored in a coat of mail,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

Out came a dragon from her den,

fa la lanky down dilly,

That killed God knows how many men,

fa la lanky down dilly.

When she saw Sir Eglamore,

You should have hear that dragon roar

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

Well, then the trees began to shake,

fa la lanky down dilly,

Horse did tremble and man did quake,

fa la lanky down dilly.

The birds betook them all to peep,

it would have made a grown man weep,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

But all in vain it was to fear,

fa la lanky down dilly,

For now they fall to fight like bears,

fa la lanky down dilly.

To it they go and soundly fight,

the live-long day from more 'till night,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

This dragon had a plaguey hide,

fa la lanky down dilly,

That could the sharpest steel abide,

fa la lanky down dilly.

No sword could enter through her skin,

Which vexed the knight and made her grin,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

But as in choler she did burn,

fa la lanky down dilly,

He fetched the dragon a great good turn,

fa la lanky down dilly,

As a yawning she did fall,

he thrust his sword up, hilt and all,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly.

Like a coward she did fly,

fa la lanky down dilly.

To her den which was hard by,

fa la lanky down dilly,

There she lay all night and roared,

the knight was sorry for his sword,

Fa la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, lanky down dilly

Sir Eglamore was een dappere ridder,

fa la slungelige dons dilly,

Hij nam zijn zwaard en ging vechten,

fa la slungelige dons dilly.

Terwijl hij over heuvel en dal reed,

Allemaal gepantserd in een maliënkolder,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Er kwam een ​​draak uit haar hol,

fa la slungelige dons dilly,

Dat doodde God weet hoeveel mannen,

fa la slungelige dons dilly.

Toen ze Sir Eglamore zag,

Je had die draak moeten horen brullen

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Nou, toen begonnen de bomen te trillen,

fa la slungelige dons dilly,

Paard beefde en de mens beefde,

fa la slungelige dons dilly.

De vogels namen ze allemaal mee om te gluren,

het zou een volwassen man hebben doen huilen,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Maar het was allemaal tevergeefs om bang te zijn,

fa la slungelige dons dilly,

Voor nu vallen ze om te vechten als beren,

fa la slungelige dons dilly.

Ze gaan ervoor en vechten stevig,

de lange dag van meer 'tot nacht,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Deze draak had een plaaghuid,

fa la slungelige dons dilly,

Dat kan het scherpste staal verdragen,

fa la slungelige dons dilly.

Geen zwaard kon door haar huid komen,

Die de ridder irriteerde en haar deed grijnzen,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Maar zoals in choler brandde ze,

fa la slungelige dons dilly,

Hij bracht de draak een grote goede beurt,

fa la slungelige dons dilly,

Als een geeuw viel ze,

hij stak zijn zwaard omhoog, met gevest en al,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly.

Als een lafaard vloog ze,

fa la slungelige dons dilly.

Naar haar hol waar het moeilijk was,

fa la slungelige dons dilly,

Daar lag ze de hele nacht en brulde,

de ridder had medelijden met zijn zwaard,

Fa la la la-n-fa, da-n-da da-n-fa, slungelig naar beneden dilly