Hunter Moon - Kate Rusby

Softly the morning light,

Softly the dew,

Softly my soul will bend,

As she comes in view,

At dawn she is delicate,

And burning by noon,

The end of the day will come soon.

And the stars in my lonely sky,

Are infinite bright,

And the stars know my soul will fly,

They’re holding it tight.

There she is rising now,

My heart it might break,

The birds in her warmth will fly,

My soul it will ache,

And the world comes alive for her,

In awe at her gaze,

And suddenly the sky is ablaze,

And the stars in my lonely sky,

Are infinite bright,

And the stars know my soul will fly,

They’re holding it tight.

Say not her name to me,

For I live in the shade,

Briefly I see her,

As she starts to fade,

In silence we pass,

Our path is well worn,

In silence I wait for the dawn.

And the stars in my lonely sky,

Are infinite bright,

And the stars know my soul will fly,

They’re holding it tight.

Calmly I drift along,

Oh I will endure,

I only belong to her,

Of that I am sure,

Will I ever hold her,

I cannot presume,

For she’s the sun,

I’m only the moon.

And the stars in my lonely sky,

Are infinite bright,

And the stars know my soul will fly,

They’re holding it tight.

And the stars in my lonely sky,

Are infinite bright,

And the stars know my soul will fly,

They’re holding it tight.

Zachtjes het ochtendlicht,

Zachtjes de dauw,

Zacht zal mijn ziel buigen,

Als ze in beeld komt,

Bij zonsopgang is ze delicaat,

En branden tegen de middag,

Het einde van de dag komt snel.

En de sterren in mijn eenzame hemel,

Zijn oneindig helder,

En de sterren weten dat mijn ziel zal vliegen,

Ze houden het stevig vast.

Daar staat ze nu op,

Mijn hart kan breken,

De vogels in haar warmte zullen vliegen,

Mijn ziel zal pijn doen,

En de wereld komt tot leven voor haar,

Met ontzag voor haar blik,

En plotseling staat de lucht in vuur en vlam,

En de sterren in mijn eenzame hemel,

Zijn oneindig helder,

En de sterren weten dat mijn ziel zal vliegen,

Ze houden het stevig vast.

Zeg niet haar naam tegen mij,

Want ik woon in de schaduw,

Even zie ik haar,

Als ze begint te vervagen,

In stilte passeren we,

Ons pad is goed versleten,

In stilte wacht ik op de dageraad.

En de sterren in mijn eenzame hemel,

Zijn oneindig helder,

En de sterren weten dat mijn ziel zal vliegen,

Ze houden het stevig vast.

Rustig drijf ik voort,

Oh ik zal doorstaan,

Ik hoor alleen bij haar,

Daar ben ik zeker van,

Zal ik haar ooit vasthouden,

Ik kan niet veronderstellen,

Want zij is de zon,

Ik ben alleen de maan.

En de sterren in mijn eenzame hemel,

Zijn oneindig helder,

En de sterren weten dat mijn ziel zal vliegen,

Ze houden het stevig vast.

En de sterren in mijn eenzame hemel,

Zijn oneindig helder,

En de sterren weten dat mijn ziel zal vliegen,

Ze houden het stevig vast.