Annan Waters - Kate Rusby, Bob Fox

Oh Annan Water’s wondrous deep

And my love Ann is wondrous bonnie

I’m loathe that she should wet her feet

Because I love her best of any.

Go saddle for me the bonny grey mare

Go saddle her and make her ready.

For I must cross the stream tonight,

Or never more I’ll see my lady.

He’s ridden over field and fen.

O’er moor and moss and many’s the mire,

But the spurs of steel were sore to bite.

Sparks from the mare’s hoofs flew like fire.

The mare flew over moor and moss,

And when she’s reached the Annan Water

She couldn’t have ridden a furlong more

Had a thousand whips been laid upon her.

Chorus

And woe betide you Annan Waters

By night you are a gloomy river,

And over you I’ll build a bridge

That never more true love can sever.

Oh Boatman put off your boat,

Put off your boat for gold and money.

For I must cross the stream tonight,

Or never more I’ll see my lady

Oh the sides are steep, the waters deep.

From bank to brae the water’s pouring

And the bonny grey mare she sweats for fear.

She stands to hear the water roaring

And he has tried to swim the stream,

And he swam on both strong and steady,

But the river was deep and strength did fail,

And never more he’ll see his lady.

Oh woe betide the willow wand,

And woe betide the bush and briar,

For you broke beneath my true love’s hand

When strength did fail and limbs did tire

(Chorus)

That never more true love may sever

Oh Annan Water is wonderbaarlijk diep

En mijn liefde Ann is wonderbaarlijk bonnie

Ik walg ervan dat ze haar voeten nat moet maken

Omdat ik het beste van haar hou.

Ga voor mij zadelen, de bonny grey merrie

Ga haar zadelen en maak haar klaar.

Want ik moet vanavond de stroom oversteken,

Of ik zal mijn vrouw nooit meer zien.

Hij heeft over veld en veen gereden.

O'er heide en mos en velen zijn het slijk,

Maar de sporen van staal waren pijnlijk om te bijten.

Vonken uit de hoeven van de merrie vlogen als vuur.

De merrie vloog over heide en mos,

En wanneer ze het Annan Water heeft bereikt

Ze had niet langer kunnen rijden

Als haar duizend zwepen waren opgelegd.

Refrein

En wee jullie Annan Waters

's Nachts ben je een sombere rivier,

En over jou zal ik een brug bouwen

Dat nooit meer ware liefde kan verbreken.

Oh Bootsman zet je boot af,

Zet je boot af voor goud en geld.

Want ik moet vanavond de stroom oversteken,

Of ik zal mijn vrouw nooit meer zien

Oh, de zijkanten zijn steil, het water diep.

Van oever tot beek stroomt het water

En de bonte grijze merrie die ze zweet van angst.

Ze staat op om het water te horen brullen

En hij heeft geprobeerd in de stroom te zwemmen,

En hij zwom zowel sterk als gestaag voort,

Maar de rivier was diep en de kracht faalde,

En nooit meer zal hij zijn vrouw zien.

Oh wee tussen de wilgenstok,

En wee tussen struiken en doornstruiken,

Want je brak onder de hand van mijn ware liefde

Toen kracht faalde en ledematen moe werden

(Refrein)

Dat nooit meer ware liefde kan verbreken