Sturm in den Dolomiten - Kastelruther Spatzen

Sie liebten sich viele Jahre

und es gab Streit hie und da,

dann stieg er in seine berge,

wo er allein für sich war.

Ja, so war es auch gestern,

sie hat ihm noch nachgesehn

und glaubte fest, er kommt wieder,

aber dann ist es geschehn:

Sturm in den Dolomiten,

so schwarz die Wolkenwand!

Sturm in den Dolomiten,

das Unglück bricht ins Land.

Es kommt aus heiterem Himmel,

drum gehe nie in Streit.

Sonst fehlt dir zur Versöhnung

vielleicht einmal die Zeit.

Sturm in den Dolomiten!

Sturm der Einsamkeit!

Am Morgen, da kam die Sonne,

doch er kam nicht mehr nach Haus.

Sie fanden ihn unterm Felsen

mit einem Blumenstrauß.

Mit Tränen in den Augen

schaut sie die Blumen an

und hofft, dass sie ihr erzählen,

was er nicht mehr sagen kann.

Sturm in den Dolomiten,

so schwarz die Wolkenwand!

Sturm in den Dolomiten,

das Unglück bricht ins Land.

Es kommt aus heiterem Himmel,

drum gehe nie in Streit.

Sonst fehlt dir zur Versöhnung

vielleicht einmal die Zeit.

Sturm in den Dolomiten!

Sturm der Einsamkeit!

Drum sag einfach: verzeih mir,

nimm dir den Augenblick.

Denn versäumte Gefühle

kommen niemals zurück!

Sturm in den Dolomiten!

Sturm in den Dolomiten!

Es kommt aus heiterem Himmel,

drum gehe nie in Streit.

Sonst fehlt dir zur Versöhnung

vielleicht einmal die Zeit.

Sturm in den Dolomiten!

Sturm der Einsamkeit!

Ze hielden al jaren van elkaar

en er waren hier en daar ruzies,

toen klom hij in zijn bergen,

waar hij alleen was.

Ja, zo was het gisteren ook

ze zorgde nog steeds voor hem

en geloofde vast dat hij weer zou komen,

maar toen gebeurde het:

storm in de Dolomieten,

zo zwart de muur van wolken!

storm in de Dolomieten,

ongeluk breekt uit.

Het komt uit de lucht vallen

vecht daarom nooit.

Anders ontbreekt het je aan verzoening

misschien de tijd.

Storm in de Dolomieten!

Storm van eenzaamheid!

In de ochtend kwam de zon

maar hij kwam nooit thuis.

Ze vonden hem onder de rots

met een bos bloemen.

Met tranen in de ogen

ze kijkt naar de bloemen

en hoopt dat ze het haar vertellen

wat hij niet meer kan zeggen.

storm in de Dolomieten,

zo zwart de muur van wolken!

storm in de Dolomieten,

ongeluk breekt uit.

Het komt uit de lucht vallen

vecht daarom nooit.

Anders ontbreekt het je aan verzoening

misschien de tijd.

Storm in de Dolomieten!

Storm van eenzaamheid!

Dus zeg gewoon: vergeef me,

neem het moment

Omdat gemiste gevoelens

kom nooit terug!

Storm in de Dolomieten!

Storm in de Dolomieten!

Het komt uit de lucht vallen

vecht daarom nooit.

Anders ontbreekt het je aan verzoening

misschien de tijd.

Storm in de Dolomieten!

Storm van eenzaamheid!