Сколько воинов - Каста, Влади, Шым

Сколько воинов я возьму с собой,

Чтоб разбить их отряд, ноги движет месть,

Меня ведет залитая грязью честь!

Может вся династия на мне прекратится,

Я даю слово — наш герб воцарится.

На стенах и башнях замка свирепых врагов,

Тысячам пленных не избежать оков!

Бой, в который я поведу благородных братьев,

Будет великой битвой — во всех землях будут знать…

Мои верные вассалы готовы к войне,

Остановить этих волков выпал случай мне.

Жажда и стремленье опозорить их род,

Отчаяние задушит их вождей!

Я поведу войска вперед!

Земли, принадлежавшие исконно нам

Беззащитны уже сколько лет,

!Смерть врагам!" Дружины замков

Подданых династий — хладнокровны,

Но скоро вспыхнут страсти!

«Мы благодарны за нашу веру небесам,

Мы вернем эти земли в память отцам,

Мы благодарны за нашу веру небесам,

Мы вернем эти земли!»

В ночь перед походом будут собраны лорды нашего союза,

Будут разорваны их грамоты о мире С теми,

На кого так жадно смотрят наши стрелы

И скоро примутся за дело!

«Сколько было сковано мечей,

Сколько воинов превратятся в палачей,

Сколько изувеченных безжизненных тел,

Сколько будет поставлено свечей?»

Кровь и слезы сольются в один ручей!

Вера в победу — священна,

В знак этого мы берем цепи для пленных,

Наше войско — тысячи в сияющих под Солнцем доспехах,

Терпеливо ожидают грядущих успехов.

Мы подступаем к стенам,

Расстояние уже доступно стрелам,

В этом месте — пристанище жестоких, диких нравов,

Грязная обитель проклятых тиранов!

Битва… Единый Бог,

Кому молитвы посылаем, он против, но мы верим,

И все же зная, что наша ярость должна быть свята —

Священный гнев блеснет в мече каждого солдата!

Первые жертвы приняли тяжесть огненной стрелы,

Пожирающие волны расплавленной смолы звали смерть,

Клинок был обнажен, и следующим ударом кто-то храбрый был сражен.

«Мои верные стрелки, мы увидим — чья стрела точней,

Чьи щиты прочней, чей расчет верней?»

«Этот спор будет решен!»

Каленной стали звон

Во все века предопределял падение знамен…

Пробитые копьями шлемы, безумно дикие крики,

Мчатся без рыцарей кони, в латы вонзаются пики,

Знакомый крик — кто-то из братьев не дожил до конца.

Он храбро пал, но и враг его направлен к праотцам…

Символы их веры — на щитах, но отчаяние в глазах,

А в источники сил вцепился страх, их войны падают вниз,

Чтобы кормить собою птиц.

«Шаг за шагом — вперед!»

Все меньше ненавистных лиц, ковью истекаем,

В сражении — чисты,

И ярость мести склоняет в нашу сторону весы.

Я слышу хриплое дыханье обороны в небесах,

Облаками кружатся вороны…

Hoeveel krijgers zal ik meenemen,

Om hun team te breken, beweegt wraak de benen,

Ik word geleid door vuile eer!

Misschien stopt de hele dynastie bij mij,

Ik geef mijn woord - ons wapen zal regeren.

Op de muren en torens van het kasteel van felle vijanden,

Duizenden gevangenen kunnen niet ontsnappen aan de boeien!

De strijd waarin ik de edele broers zal leiden,

Het zal een grote strijd zijn - in alle landen zullen ze weten ...

Mijn trouwe vazallen zijn klaar voor oorlog

Ik had de kans om deze wolven te stoppen.

Dorst en verlangen om hun soort te schande te maken,

Wanhoop zal hun leiders wurgen!

Ik zal de troepen naar voren leiden!

Landen die van ons waren

Zoveel jaren weerloos

!Dood aan de vijanden!" Bewakers van kastelen

De onderdanen van dynastieën zijn koelbloedig,

Maar de passies zullen snel oplaaien!

"We zijn dankbaar voor ons geloof in de hemel,

We zullen deze landen teruggeven aan de nagedachtenis van onze vaderen,

We zijn dankbaar voor ons geloof in de hemel,

We zullen deze landen teruggeven!”

In de nacht voor de mars, zullen de heren van onze alliantie worden verzameld,

Hun vredesbrieven zullen verscheurd worden Met die

Op wie onze pijlen zo gretig kijken

En binnenkort gaan ze aan de slag!

"Hoeveel zwaarden werden er gesmeed,

Hoeveel krijgers zullen in beulen veranderen,

Hoeveel verminkte levenloze lichamen,

Hoeveel kaarsen worden er geplaatst?

Bloed en tranen zullen samenvloeien tot één stroom!

Geloof in de overwinning is heilig

Als teken hiervan nemen we kettingen voor gevangenen,

Ons leger is duizenden in wapenrusting, schijnend onder de zon,

Geduldig wachten op toekomstige successen.

We naderen de muren

De afstand is al beschikbaar voor de pijlen,

In deze plaats is een haven van wrede, wilde gebruiken,

Vuile verblijfplaats van verdoemde tirannen!

Strijd ... Eén God,

Aan wie we gebeden sturen, hij is ertegen, maar we geloven

En toch wetende dat onze woede heilig moet zijn -

Heilige woede zal flitsen in het zwaard van elke soldaat!

De eerste slachtoffers namen het gewicht van de vurige pijl,

Verslindende golven van gesmolten hars genaamd dood

Het mes werd getrokken en met de volgende slag werd een dappere man gedood.

"Mijn trouwe pijlen, we zullen zien - wiens pijl nauwkeuriger is,

Wiens schilden zijn sterker, wiens berekening is nauwkeuriger?

"Dit geschil zal worden opgelost!"

Hete stalen rinkelen

Door alle eeuwen heen heeft hij de val van de banieren voorbestemd...

Doorboorde helmen, waanzinnig wild geschreeuw,

Paarden rennen zonder ridders, spikes doorboren pantsers,

Een bekende kreet - een van de broers leefde niet tot het einde.

Hij viel dapper, maar zijn vijand werd naar de voorouders gestuurd...

De symbolen van hun geloof staan ​​op de schilden, maar wanhoop is in hun ogen,

En angst greep de bronnen van kracht, hun oorlogen vallen neer,

Om de vogels te voeren.

"Stap voor stap vooruit!"

Minder en minder gehate gezichten, we hebben bijna geen inham meer,

In de strijd - schoon,

En de woede van wraak doet de weegschaal in onze richting kantelen.

Ik hoor de hese adem van verdediging in de lucht,

Kraaien cirkelen in de wolken...