Горячие трубы - Каста, Психолирик

Горячие трубы обжигают мне спину,

Оставляя замерзать другую половину.

Тело в холодном и мокром подвале,

Где тех, в чьих руках, меня потеряли.

Тысячи тон живой биомассы

Спрятали тело в битоные каркасы.

Греют меня, присевшего на корточки,

Кровь, остывая, вылетает паром в форточки.

Шум в голове вынуждает улыбаться,

Я заставляю свои ноги разгибаться.

Боги идут по мои следам за мной, йоу,

Я же тянусь за своей обветренной рукой.

Как приятно потерять себя на карте,

В позднем апреле или в раннем марте.

Когда все воскресает, ощущать свою потерю,

Выходя опять на свет, говорить себе: «Не верю.»

Серые тени персекают мне дорогу,

Я сморю на землю, ищу куда поставить ногу.

Но куда не упал мой згляд, чья-то голова или чей-то зад,

Йуо, смена декораций в городе — зима.

Кто-то просит разрешенья выйти из окна,

Капли жизни, радио точки разливают по утрам.

Но их бьют ногами вечерами, те, кто примет как пилюли

Волшебные пули волшебные пули пули…

«Кто слышал звон откройте дверь, —

Это волки пришли на запах потерь,

С дырявого неба сыпяться птицы,

Их заеб*ли наши каменные лица.»

Отрывки из жизни заполняют мои мозги,

Я разрываю память на мелкие куски,

То, чем я жил и то, куда смотрел,

Затоптали толпы безликих серых тел.

Где-то выше радуги в вечерних облаках

Исчезает свет тот, что я держу в руках, ага.

Приобретая силы, он стал опасным,

Все освещал, он белым, лишь только мне — красным.

«Где назначают встречи жертвам снов?

Почему меня не будят звуки маминых шагов?

Кто скажет, что за номер этого полета?

-

Тишина, шум воды, капель труб резервода.»

Стали доступны цыфровым каналам чувства.

«Убей меня током, ведь это — искусство!»

Их сначало было 6, теперь осталось 3.

Вот — особенность взгляда на вещи изнутри.

И что ты смотришь, может быть тебе интересно.

Неужели и ты нашел себе место,

В моих словах, едва лишенных смысла,

Как и это тема, что над нами повисла.

Hete leidingen branden mijn rug

Laat de andere helft invriezen.

Lichaam in een koude en natte kelder

Waar degenen in wiens handen ik verloren was.

Duizenden tonnen levende biomassa

Ze verstopten het lichaam in betonnen kozijnen.

Ze verwarmen me, hurkend neer,

Het bloed, dat afkoelt, vliegt in stoom door de ramen naar buiten.

Het geluid in mijn hoofd maakt me aan het lachen

Ik dwing mijn benen om te ontspannen.

De goden volgen me, yo

Ik reik naar mijn verweerde hand.

Hoe fijn is het om jezelf te verliezen op een kaart,

Eind april of begin maart.

Wanneer alles is herrezen, voel je verlies,

Als je weer in de wereld komt, zeg dan tegen jezelf: "Ik geloof niet."

Grijze schaduwen kruisen mijn pad

Ik staar naar de grond, zoekend waar ik mijn voet moet zetten.

Maar waar mijn ogen niet vielen, iemands hoofd of iemands kont,

Yuo, de verandering van omgeving in de stad is winter.

Iemand vraagt ​​toestemming om het raam te verlaten,

Levensdruppels, radiostippen spatten in de ochtend.

Maar ze worden 's avonds geschopt, degenen die het als pillen slikken

magische kogels magische kogels kogels...

"Wie hoorde het gerinkel, open de deur, -

Het waren de wolven die naar de geur van verliezen kwamen,

Vogels vallen uit de holle lucht,

Onze stenen gezichten hebben ze verpest."

Levensfragmenten vullen mijn brein

Ik scheur de herinnering in kleine stukjes,

Wat ik woonde en waar ik keek

Vertrapte menigten van gezichtsloze grijze lichamen.

Ergens boven de regenboog in de avondwolken

Het licht dat ik in mijn handen houd verdwijnt, ja.

Toen hij kracht kreeg, werd hij gevaarlijk,

Het verlichtte alles, het was wit, alleen rood voor mij.

“Waar zijn afspraken voor slachtoffers van dromen?

Waarom maken de geluiden van mijn moeders stappen me niet wakker?

Wie zal zeggen wat het nummer van deze vlucht is?

-

Stilte, het geluid van water, druppels van pijpen van het reservaat.

Gevoelens kwamen beschikbaar voor digitale kanalen.

"Elektrificeer me, het is kunst!"

Eerst waren het er 6, nu zijn er nog 3 over.

Hier is een functie om dingen van binnenuit te bekijken.

En wat u bekijkt, is misschien interessant voor u.

Heb je echt een plek voor jezelf gevonden,

In mijn woorden, nauwelijks verstoken van betekenis,

Evenals dit onderwerp dat boven ons hing.