mate - Kaspars Dimiters

Vīrs, kas senāk ziedus Gaujā kaisīja

Vakar linu virves cilpu taisīja

Svešam pārdots tīrums, vēl svešākam mežs

Viss kas bija toreiz — šoreiz jau ir svešs

Debesis caur jumtu raugās istabā

Izmisums ir kaprīzs — grib lai izdabā

Nenāk prieks pēc litra, ne pēc diviem nāk

Tā, kā bija toreiz, šoreiz nesanāk

Sieva purva dzelmē, palicis vien grozs

Dēls aiz restēm Rīgā, meita Rietumos

Šūpulīša vraks sen pažobelē pūst

Toreiz bij' kā toreiz, šoreiz — būs kā būs

Kampa viņš reiz bisi, zagli galēt nost

Tumsā ņēmās lode paša suni kost

Palicis bez drauga, sāka virvi vīt

Tas, kā bija toreiz, šoreiz nebūs rīt

Kaktā nokvēpusi mātes bildīte:

Būt par bildi viegli — dzīvot gan vairs ne

Ja tu satiec Dievu lūdz lai piedod māt

Toreiz biji līdzās — šoreiz neesi klāt

Atmirdz caurā jumtā savāds blāzmojums

Virves galu rokā vīrs to vēro drūms

Pēkšņi gaismā atskan mātes vārds tik maigs:

Toreiz viss vēl priekšā - šoreiz citāds laiks

Krīt no rokas virve — sirdī dzēliens ass

Mātes glāstam vīrs kā bērniņš padodas:

Ne sev pašam dzīvi, ne sev nāvi lemt

Toreiz tevi devu — šoreiz nāku ņemt

Māte to caur jumtu paceļ gaisos līdz

Kur to gaida sieva, suns un mūžīgs rīts

Lejā paliek virve — vienīgs liecinieks

Toreiz biji derīgs — šoreiz esi lieks

De man die bloemen strooide in Gauja

Gisteren is de lus van het linnen touw gemaakt

Een veld werd verkocht aan een vreemde, een bos aan een nog onbekende

Alles wat toen was, is deze keer al buitenlands

De lucht kijkt door het dak de kamer in

Wanhoop is grillig - het wil toegeven

Geluk komt niet na een liter, ook niet na twee

Zoals het toen was, gebeurt het deze keer niet

De vrouw ligt op de bodem van het moeras, alleen de mand blijft over

Zoon achter de tralies in Riga, dochter in West

Het wrak van de wieg ligt al lang weg te rotten

Toen was het zoals het toen was, deze keer zal het zijn zoals het zal zijn

In het kamp zal hij één keer schieten om de dief te doden

In het donker begon de kogel de hond zelf te bijten

Zonder een vriend achtergelaten, begon hij het touw te draaien

Wat toen was, zal dit keer niet morgen zijn

Moeders foto smeulend in de hoek:

Een foto zijn is gemakkelijk - leven is dat niet

Als je God ontmoet, vraag hem dan om je te vergeven

Je was er toen - je bent er deze keer niet

Een vreemde schittering flitst in het gat in het dak

De man met het uiteinde van het touw in zijn hand kijkt er grimmig naar

Plots klinkt de naam van de moeder zo zacht in het licht:

Toen lag alles nog in het verschiet - deze keer is het een andere tijd

Een touw valt uit de hand - een stekende pijl in het hart

Een echtgenoot geeft zich als een kind over aan de liefkozing van zijn moeder:

Om voor zichzelf te beslissen over leven of dood

Ik gaf je toen - deze keer kom ik je halen

De moeder tilt het door het dak de lucht in

Waar een vrouw, een hond en een eeuwige ochtend wachten

Een touw blijft beneden, de enige getuige

Je was toen goed - deze keer ben je overbodig