Glāze ūdens - Kaspars Dimiters

Krīt debesu aizkars tukšā visuma priekšā

Uz galda glāze ūdens un viss tajā iekšā

Tik maz ir vajadzīgs šai plašumā telpas

Jo lielāka pasaule, jo vairāk trūkst elpas

Kā nosargāt gleznu, ko aplaupa ota

Balts audekls dzīves ir košākā rota

Smagi kruzuļu putni tavu tukšumu dala

Šī dzīve nav krasts, tā ir vientuļa sala

Tev ir jāiet un jāiet, tikai paliec uz vietas

Tev pieder dzīvot, mīlēt un nemirt — vien trīs lietas

Aiz rītdienas nekas nesāksies no jauna

Būs kā mūžīgi bijis, dzims brīvība no kauna

Tava nemaņa un kritieni liek atgriezties un sākties

Līdz debesis glāzē iemācās neapmākties

Un mazais visums pār tevi kā modinoša rasa nolīst

Tavi pieredzes kilometri ir tikai viens solis

Divas pasaules caur tavu esamību traucas

Tās it kā ir viena otrā, taču nekad nesajaucas

Garām glāzei uz nakti ved nāves noblietēta taka

Tur it kā vajadzētu beigties, bet izlien mēness un ir tev aka

Ir vai nu meli vai nemeli, tikai nav patiesības

Tu negribi nomirt, jo nav tādas beigties gribas

Kaut kam tuvam, bet neredzamam tu čuksti: es nāku

Jo tu zini, ka nomirt ir vienīgais sākums

Nav debesu aizkars tava visuma priekšā

Uz galda glāze ūdens un zvaigznes iekšā

Aiz loga zem ielas dus tava svētā kauli

Viņš debesīs lūdz, lai tu kļūsti par sauli

Tikai nopūties un ej savā tālumā tuvā

Tik daudzi taču palika guļot un neatguvās

Tev nevajag vairāk kā palikt uz vietas

Dzīvot, mīlēt un nemirt — vien trīs lietas

Het gordijn van de hemel valt voor het lege universum

Een glas water op tafel en alles erin

Er is zo weinig nodig voor deze enorme ruimte

Hoe groter de wereld, hoe ademnoodiger

Hoe een schilderij te beschermen dat is beroofd door een penseel

Een wit canvas is het helderste ornament van het leven

Zware kolibries delen je leegte

Dit leven is geen kust, het is een eenzaam eiland

Je moet gaan en gaan, gewoon blijven zitten

Je bezit om te leven, lief te hebben en niet te sterven - slechts drie dingen

Niets zal na morgen opnieuw beginnen

Het zal zijn zoals het altijd is geweest, vrijheid van schaamte zal geboren worden

Je uitglijden en vallen zorgen ervoor dat je terugkomt en opnieuw begint

Totdat de lucht in een glas leert niet te vertroebelen

En het kleine universum valt op je als een ontwakende dauw

Je ervaringskilometers zijn slechts één stap

Door je bestaan ​​komen twee werelden met elkaar in botsing

Ze lijken in elkaar te zitten, maar mengen zich nooit

Een pad vol dood leidt langs het glas de nacht in

Daar zou het moeten eindigen, maar de maan stort uit en er is een put voor je

Er is een leugen of een leugen, maar geen waarheid

Je wilt niet dood omdat je niet wilt eindigen

Tegen iets dichtbij maar onzichtbaar, fluister je: ik kom eraan

Omdat je weet dat sterven het enige begin is

Er is geen hemels gordijn voor uw universum

Een glas water op tafel en een ster erin

Achter het raam onder de straat rusten je heilige botten

Hij bidt in de lucht dat jij de zon wordt

Zucht maar en ga in de verte dichtbij

Zoveel bleven slapend en herstelden niet

Meer dan blijven zitten heb je niet nodig

Leven, liefhebben en niet sterven - slechts drie dingen