veca kapteina piedzivojumi Jurmala jeb deputata Smita bedigais gals - Kaspars Dimiters

Jūra tik zila kā fingāls zem acs

Saule kā mērkaķa dibens riet

Kapteiņa sirds kā pēdējais lats

Jahtai jūt līdzi uz grunti kas iet

Kaija kā nepieskaitāma kviec:

Pavej, pavej, tur cilvēki slīkst

Iedzeru uzkliedzu: taisies ka tiec

Reibumu traucēt vien reibums drīkst

Kaija tā pati brēc nu jau zvērs:

Reizē ar jahtu slīkst deputāts

Iedzeru skatos — nu nav vēl tas mērs

Lai liktos ka jāglābj ir slīcējs kāds

Nu jau tik bura no jahtas man māj

Un meiteņu roķeles četrupadsmit

Vienīgais vīrs kas debesis rāj

Tup masta galā un krūtīs sev sit

Brēc viņš kā kaija: es valstij šai dārgs

Neglābjiet vecenes — mani glābt laiks

Iedzeru nospļaujos: lai šim tiek zārks

Mīļāks par visu man sievišķu vaigs

Izglābis roķeles četrpadsmit drīz

Vai pirkstiņus precīzi septiņdesmit

Jūtu no tāluma remdenu brīz' -

Virs ūdens elš pēdīgreiz deputāts Šmits

Četrpadsmit rokas glauž pakausi man

Septiņdesmit pirkstiņi kutināt lien

Ai zaļās pudeles burbuļošan'

Ai maigās tirpas pa kauliem kas skrien

Zvaigznes pār jūru kā sērkoki kvēl

Pudele tukša un meitenes ļimst

Visiem tomēr ir valstsvīra žēl

Bet kaija kliedz līdzās: jauns vietā jau dzimst

Kālab tu noslīki, deputāt Šmit

Kālab ar septiņām bija tev flirts

Septiņas mutītes saka: oh shit

Kurai no mums pieder glābēja sirds

Slepeni bēgu no meitenēm es

Glābējs jau biju bet jums lai tiek cits

Zvaigžņu pilns vilnis krastā nes

Slīkoni vārdā deputāts Šmits

Ai jūra, viltīgā jūra

Ai sūrā dzīves īstenība

De zee zo blauw als Fingal onder het oog

De zon gaat onder als het achterwerk van een aap

Het hart van de kapitein als laatste lat

Het jacht sympathiseert met de bodem die gaat

Een zeemeeuw krijst als een ontelbare:

Genoeg, genoeg, daar verdrinken mensen

Toen ik dronken werd, riep ik: het zal genoeg zijn

Alleen dronkenschap kan dronkenschap verstoren

De meeuw schreeuwt tegen hetzelfde beest:

Een hulpsheriff verdrinkt samen met het jacht

Ik drink de uitzichten in - nou ja, nog niet de burgemeester

Om het te laten lijken alsof er een drenkeling gered moet worden

Nou, het zeil van het jacht is al thuis voor mij

En de meisjesroquets op hun veertiende

De enige man die de lucht uitscheldt

Hurk op de top van de mast en sla op je borst

Hij schreeuwt als een zeemeeuw: ik ben dit land dierbaar

Red de oude dame niet - tijd om mij te redden

Ik spuug dronken: moge deze een doodskist krijgen

Een vrouwelijk gezicht is mij dierbaarder dan wat dan ook

Redde de meisjes snel veertien

Of precies zeventig vingers

Ik voel een warm moment van een afstand -

Gedeputeerde Šmits drijft voor de laatste keer boven het water

Veertien handen krabben achter op mijn hoofd

Zeventig vingers kietelen

Oh, de bubbels van de groene fles

Oh, de zachte tintelingen op de botten die lopen

De sterren boven de zee gloeien als lucifers

De fles is leeg en de meisjes kwijlen

Iedereen heeft echter medelijden met de staatsman

Maar de meeuw schreeuwt ernaast: er wordt alweer een nieuwe geboren

Waarom bent u verdronken, parlementslid Šmit?

Waarom flirtte je met zeven?

Zeven monden zeggen oh shit

Wie van ons heeft het hart van een redder

Ik ren stiekem weg van meisjes

Ik was al een redder, maar misschien heb je iemand anders

Een golf vol sterren wordt naar de kust gedragen

Slikoni's naam is hulpsheriff Šmits

Oh zee, verraderlijke zee

Oh de harde realiteit van het leven