Divas Latvijas - Kaspars Dimiters

Vēl ne tik sen, pirms jaunā normāluma

Bars pukojās, bet pārāk nenoskuma

Bij' stadionos, arēnās un klubos

Kur priecāties, līdz kamēr neizrubos

Bij' mūzika, ko konvejieri ražo

Bij' masām brīvība, kas panesami važo

Un lielveikalu milzu katedrālēs

Kur ticēt mūžībai, kas tepat preču zālēs

Bij' sodu daudz kā kūtspakaļā nātru

Jā, radari, lai nenesies par ātru

Jā, nodokļi, bet vai no tiem kāds ģība

Bij' iekš kā aizmirsties, un tā bij' mantkārība

Te pēkšņi bāc!

— un pīrsings tavs zem maskas!

Visapkārt policisti, bākugunis, kaskas

Ne draugu pabučot, ne šefam gurnus gorīt

Nu lomkas tādas — skrobi grūti norīt

Nu pēkšņi tvarsta tevi naktī ielās

Cik tautā sodīto nu Panorāmā lielās

Viss apstājies — kā mocīts, skrējis mūrī

Kas pārāk lecas, notiesā, liek būrī

Bet tie tak savējie, ko paši ievēlējām

No tautas labākie, ar izredzēto spējām

Par mums tie rūpējas.

Un armija nāks talkā

Ar varu izārstēs, ne vidā pārāk smalkā

Nu vīruss tāds, ka visi potējami

Nu visi slimnieki un slimi visiem nami

Ar mūsu balsīm nokļuvušie spicē

Kā slimus dzīvnikus mūs testē, dezinficē

Un policists, kas tevi ņems pie žaunas

Vien klausīs pavēlēm, kas tam ik dienas jaunas

Kā kādreiz «troikas» — plika politika

Vien darīja, ko priekšniecība lika

Tā arī nacisti, kas līķus kalniem krāva

Vien darīja, ko pavēles tiem ļāva

Tāpat ar tiem, kas šodien karavīri

Liks šaut un šaus.

Un papīri būs tīri

Ir divas Latvijas, ko dalīs divās pusēs

Kas pavēl, vienā būs.

To pusē būs, kas klusēs

Bet otrā tie, kas pirmo plānus minēs

Tos pirmie izolēs, ar varu novakcinēs

Vairs nav ko brīnīties — viss notiks acu priekšā

Nav jāliek cietumā - jau visi tajā iekšā

Varbūt vēl Saeimu šo veco atlaist spēsim

Un jaunu, labāku, sirds mieram ievēlēsim

Varbūt tie dzeloņdrātis sudrabos vai zeltīs

Varbūt liks barakās un neļaus nosalt teltīs

Varbūt tie pažēlos — bez sāpēm iemidzinās

Bet to, ka tauta mēs, neviens vairs neuzzinās

Ir tautām dziesmas — mūžīgas un svētas

Ir tautās vienots spēks — tās Dieva izredzētas

Ja vergu bars, kam ‘draivs' ir mantkārība

Tad lai vairs neesam.

Un tā būs Dieva griba

Lai esam tauta

Tīra zelta vātīm

Lai baiļu nav mums

No varas dzeloņdrātīm

Nog niet zo lang geleden, vóór het nieuwe normaal

Het publiek mokkend, maar niet te verdrietig

Wees in stadions, arena's en clubs

Waar je gelukkig kunt zijn tot je sterft

Bij' muziek die lopende banden maken

Er was vrijheid voor de massa, die redelijk geketend is

En in de gigantische kathedralen van supermarkten

Waar te geloven in de eeuwigheid, dat is precies hier in de goederenhallen

Er waren veel straffen zoals brandnetels op het boerenerf

Ja, radars, ga niet te snel

Ja, belastingen, maar valt iemand flauw van hen

Het was als vergeten, en dat was hebzucht

Plotseling wordt er geduwd!

- en je piercing onder het masker!

Politieagenten, bakens, helmen overal

Geen vriend kussen, geen kont van een baas hebben

Nou, dat is het probleem - het zetmeel is moeilijk te slikken

Nou, ineens word je 's nachts op straat achtervolgd

Hoeveel mensen worden gestraft in Panorama?

Alles stopte - als gekweld, tegen een muur aanlopend

Iedereen die te veel springt, wordt veroordeeld, in een kooi gestopt

Maar die zijn van onszelf, die we zelf hebben uitgekozen

De beste van de mensen, met de capaciteiten van de uitverkorenen

Ze zorgen voor ons.

En het leger zal te hulp schieten

Met kracht zal genezen, niet in een te subtiele omgeving

Welnu, het virus is zodanig dat iedereen kan worden gevaccineerd

Nou ja, alle zieken en alle zieken thuis

Met onze stemmen, die gevangen in de spikes

Als zieke dieren worden we getest, ontsmet

En een politieagent die je bij de keel grijpt

Hij luistert alleen naar opdrachten die elke dag nieuw voor hem zijn

Zoals de trojka's ooit waren: naakte politiek

Ik deed gewoon wat het management zei

Dat deden de nazi's ook, die lijken op bergen stapelden

Ze deden gewoon wat de orders hen toelieten

Evenzo met degenen die vandaag soldaten zijn

Zal opdracht geven om te schieten en zal schieten.

En de papieren zullen schoon zijn

Er zijn twee Letten, die in twee helften zullen worden verdeeld

Wie beveelt, zal in één zijn.

Aan hun kant zullen degenen zijn die zwijgen

Maar in de tweede, degenen die de eerste plannen zullen noemen

Zij zullen als eersten worden geïsoleerd, gedwongen gevaccineerd

Je hoeft je niets meer af te vragen - alles zal voor je ogen gebeuren

Het is niet nodig om in de gevangenis te zetten - iedereen zit er al in

Misschien kunnen we die oude Saeima ontslaan

En laten we een nieuwe, betere kiezen voor gemoedsrust

Misschien wordt het prikkeldraad zilver of goud

Zet ze misschien in barakken en zorg ervoor dat ze niet bevriezen in tenten

Misschien krijgen ze medelijden - ze vallen pijnloos in slaap

Maar niemand zal ooit weten dat wij de mensen zijn

Er zijn liederen voor de naties, eeuwig en heilig

Er is een verenigde macht in de naties - zij die door God zijn gekozen

Als een stelletje slaven wiens 'drive' hebzucht is

Laten we dan niet meer zijn.

En dat zal Gods wil zijn

Laten we een natie zijn

Puur goud voor watt

Laten we niet bang zijn

Van het prikkeldraad van de macht