Atmodas karantīna - Kaspars Dimiters

Rozā aģenti novelk Atmodas un uzvelk nāves maskas:

«Kas pirms trīsdesmit sākās, beidzot ir noticis»

Mūžīgā sala veči, kartiņu maisiem plecos

Bradā pēdējās no tīra jaunsudrabiņa notis

Piedzīs tev aizdoto naivās nācijas cerību

Tavā dzīvoklī, ne vairs Mežaparka halucināciju zeltā

Visus pa vienam — katru savā ekrānā

Bailes un vientulība norobežo no Augšāmceltā

Uz barikādēm uzsildītas, vēlāk jau ļoti slimas

Pat teātrī pārlietās asinis nodziest

Slēdz tautas skatuvi varani stīvās šlipsēs

Visus reģistrē necauršaujamās zeķbiksēs odzes

Kas nav dzejojis, pusdzīvus vārdus starp mirušiem lasa

Tic mediju kanibāliem, kas bailes kanalizē

Ne Bārdas pirtiņā, bet uz nāves lāvas

Vienādiem uzpurņiem globālā ešafota bizē

«Sovok, tu dzejotāj, ar kolektīvismu mūžīgi slimais

Sen sagšā tu ietinams un lielvārdenē pakarams

Tev līdzīgos dezinficēs, pēc vakcīnām lūgties dresēs

Esi kā mēs — katrs par sevi.

Laiks tev līdz vakaram!»

Slēdz sadzīves ilūziju un vientulību vēl ciešākā tīklā

Lai tevis redzēšana tēmeklī ir bez riska

Dēļ tavas veselības tev būs bīties no cilvēkiem

Lai tava slimā cilvēcība kļūst veselīgi dzīvnieciska

Dievinātās pilsētas ar iepirkšanās «liturģijām»

Pārvēršas zonās, lēģeru debesskrāpjos

Vien āpsītis manā pakrastē sirsnīgi piemiedz

Lai kā viņš savā aliņā arī es dziļāk sevī rāpjos

Krustojas dzīvie un nedzīvie — aust pastarās tehnoloģijas

Nebūs nekad kā bij', nebūs pat ugunij

Ar visu, ko pieļāvām, ko pieļaut vēl varam

Mīļā un mākslīgā miera gūstā mēs devām brīvību karam

De Pink Agents doen hun Awakenings af en zetten hun Death Masks op:

"Wat dertig jaar geleden begon, is eindelijk gebeurd"

Oude mannen van het eeuwige eiland, kaartentassen op hun schouders

De laatste tonen van puur zilver in de peddel

Zal de hoop herstellen van een naïeve natie die aan jou is geleend

In je appartement, niet langer in het hallucinerende goud van Mežapark

Allemaal één voor één - elk op hun eigen scherm

Angst en eenzaamheid scheiden ons van de Verrezene

Opgewarmd op de barricades, later erg ziek

Zelfs het bloed dat in het theater is vergoten, gaat eruit

Sluit het folkpodium af op zeer stijve pantoffels

Allen worden geregistreerd door adders in panty's

Hij die geen poëzie heeft geschreven, leest halfdode woorden onder de doden

Geloof in media-kannibalen die angst kanaliseren

Niet in de sauna van Barda, maar op de lava van de dood

Voor gelijke muilkorven in de vlecht van het mondiale schavot

«Sovok, jij dichter, eeuwig ziek van collectivisme

Lang geleden werd je ingepakt en opgehangen in een groot huis

Net als jij zullen ze worden gedesinfecteerd, ze zullen bidden voor vaccins

Wees zoals wij - ieder voor zich.

Je hebt tot de avond!"

Sluit de illusie van huiselijkheid en eenzaamheid in een nog hechter netwerk

Mogen u in de scoop zien is zonder risico

Je zult bang zijn voor mensen vanwege je gezondheid

Laat je zieke menselijkheid gezonde dierlijkheid worden

Aanbeden steden met winkelen "liturgieën"

Verandert in zones, kampwolkenkrabbers

Alleen de das op mijn oever knipoogt hartelijk

Terwijl hij in zijn bier zit, kruip ook ik dieper in mezelf

De levenden en de niet-levenden kruisen elkaar - Verweven technologieën uit het verleden

Het zal nooit meer hetzelfde zijn, ook niet voor vuur

Met alles wat we hebben toegestaan, kunnen we het nog steeds toestaan

In de gevangenschap van een zoete en kunstmatige vrede, gaven we vrijheid aan oorlog