Москвичка - Кафе

Пою как умею, немного имею,

И Питер родной обожаю в душе.

Но, все ж, обвинили и все раззвонили,

Что брежу столицей полгода уже,

Молчу я упрямо, твержу им: «Ну, прямо!», —

Но каждую ночь возвращаюсь во сне

К прохладным и старым московским бульварам,

Где ждет меня та, что грустит обо мне.

Припев:

Милая моя москвичка, если что не так — прости,

Напрасно грустишь ты, я рядом почти что,

Какой-то пустяк, всего одна ночь пути.

Без лишнего слова прослушать готова,

Сто тысяч стихов о несчастной любви.

Серьезна до жути, с работой не шутит,

Ну что же — Москва!

— здесь законы свои.

И не беспокоясь, что я ей по пояс,

В шузы на платформе влезает с трудом,

Лихие замашки и пейджер в кармашке,

Да что я?

Ведь песня совсем не о том…

Ik zing zo goed als ik kan, ik heb een beetje,

En ik hou van mijn lieve Peter in mijn ziel.

Maar niettemin beschuldigden en riepen ze iedereen,

Dat ik al zes maanden enthousiast ben over de hoofdstad,

Ik zwijg koppig, ik zeg tegen ze: "Nou, toch!", -

Maar elke nacht keer ik terug in een droom

Om de oude Moskouse boulevards te koelen,

Waar degene die verdrietig om mij is op mij wacht.

Refrein:

Mijn beste Moskoviet, als er iets mis is, het spijt me

Je bent tevergeefs verdrietig, ik ben er bijna,

Een kleinigheid, slechts een nachtreis.

Klaar om te luisteren zonder een woord te zeggen

Honderdduizend gedichten over onbeantwoorde liefde.

Serieus tot op het punt van afschuw, maakt geen grapjes met werk,

Nou, Moskou!

- er zijn wetten hier.

En ik maak me geen zorgen dat ik tot aan haar middel sta,

Het is moeilijk om in schoenen op het platform te passen,

Onstuimige manieren en een pieper in een zak,

Wat ben ik?

Daar gaat het lied tenslotte niet over...