Un art assez difficile - Juliette Gréco

La vie est un mélange assez subtil

Quelques gouttes de sang, un doigt d' chlorophylle

Qui se mélangent dans les odeurs de la ville

Pour ensuite s'écouler comme de la résine

Tu le sais bien

Tout ne tient qu'à un fil

Qu’il soit d' nylon, de soie, d' crinoline

Je le sais bien

J’ai passé tant de deals

Je ne suis plus qu’une simple héroïne

La vie est un art parfois très difficile

Que l’on pétrit un peu comme de l’argile

Elle s’avère parfois tellement indocile

Qu’elle soit au féminin ou bien masculine

Tu le sais bien

Je n' suis pas si facile

J’ai emprunté la route des cimes

J’ai dansé tant de fois

Au bord de l’abîme

Je m' suis accrochée à l’adrénaline

La vie peut parfois avoir des coups de spleen

Quand sa pupille se fait soudain si féline

Elle aperçoit alors, elle s’imagine

Toutes les belles choses que l’on assassine

Tu le sais bien

Je manque de discipline

Je suis la femme parfois androgyne

Je n’ai jamais été une figurine

À ce jeu-là, je serai jamais encline

La vie n’est qu’une toute petite machine

C’est un peu ça qui, malgré tout, me fascine

Elle s’embrasse, elle se transmet, se contamine

Dans le sourire d’une petite gamine

Tu le sais bien

Je me fais de la bile

Pour mon amour si fidèle, inutile

Nos vies ne devraient jamais se finir

Dans un triste et magnifique champ de ruines

La vie est un art vraiment très difficile

Tu le sais bien

Tout ne tient qu'à un fil

Het leven is een behoorlijk subtiele mix

Een paar druppels bloed, een vinger chlorofyl

Die mix in de geuren van de stad

Dan vloeien als hars

Je weet het goed

Het hangt allemaal aan een zijden draadje

Of het nu gaat om nylon, zijde, hoepelrok,

ik weet het goed

Ik heb zoveel deals gemaakt

Ik ben gewoon een held niet meer

Het leven is soms een heel moeilijke kunst

Gekneed als klei

Ze blijkt soms zo onhandelbaar te zijn

Of het nu vrouwelijk of mannelijk is

Je weet het goed

ik ben niet zo makkelijk

Ik nam de weg naar de toppen

Ik heb zo vaak gedanst

Op de rand van de afgrond

Ik raakte verslaafd aan adrenaline

Het leven kan soms een milt krijgen

Als haar pupil ineens zo katachtig wordt

Ze ziet dan, ze fantaseert

Al de mooie dingen die we vermoorden

Je weet het goed

Ik heb geen discipline

Ik ben de soms androgyne vrouw

Ik was nooit een beeldje

Naar dit spel zal ik nooit geneigd zijn

Het leven is maar een kleine machine

Het is een beetje dat me, ondanks alles, fascineert

Ze kust, ze zendt, ze besmet

In de glimlach van een klein kind

Je weet het goed

ik ben boos

Voor mijn liefde zo trouw, nutteloos

Ons leven mag nooit eindigen

In een triest en mooi veld van ruïnes

Het leven is een heel, heel moeilijke kunst

Je weet het goed

Het hangt allemaal aan een zijden draadje