Testament Rose - Juliette Gréco

Quelques lignes, une dose

Elle couchait tendrement

Le nom de ses amants

Sur un testament rose

Ne cherchant qu’une chose

Prolonger un instant

Le clair-obscur flamand

De ses paupières mi-closes

Prenez, écrivait-elle

Mes lèvres dessinées

Mes souvenirs d'été

Mes pensées de ficelle

À vous, mes étincelles

Mes faux cils en papier

Mon collier de gravier

Mes plaisirs de dentelle

À ceux qui m’aimaient pour mes rêves

À ceux qui comptaient sur mes lèvres

Aux ombres avalées par la nuit

À ceux qui ne m’ont rien pris

Et à l’homme du lundi

À vous, mon cœur qui brûle

Derrière ce paravent

De dragons somnolents

Et de fleurs minuscules

À vous, tous les velours

Les odeurs de santal

Et des feux de Bengale

À l’heure du dernier tour

À ceux qui m’aimaient pour mes rêves

À ceux qui comptaient sur mes lèvres

Aux ombres avalées par la nuit

À ceux qui ne m’ont rien pris

Et à l’homme du lundi

Elle rayait un à un

Les noms de ses fantômes

Caressant de la paume

Ces lignes sans destin

Ce fut, dernière clause

Un amant de fortune

Qui décrocha la une

De son testament rose

La femme s’endormit

II ne resta plus d’elle

Que l’homme du lundi

Een paar regels, één dosis

Ze sliep teder

De namen van haar minnaars

Op een roze testament

Op zoek naar één ding

even verlengen

Het Vlaamse clair-obscur

Van zijn half gesloten oogleden

Neem het, schreef ze

Mijn getekende lippen

mijn zomerherinneringen

Mijn string-gedachten

Voor jou, mijn vonken

Mijn papieren valse wimpers

Mijn grind ketting

Mijn kant genoegens

Aan degenen die van me hielden voor mijn dromen

Aan degenen die op mijn lippen telden

Naar de schaduwen opgeslokt door de nacht

Aan degenen die niets van mij hebben afgenomen

En aan de maandag man

Aan jou, mijn brandend hart

Achter dit scherm

Slaperige draken

En kleine bloemen

De jouwe, alle fluwelen

De geuren van sandelhout

en sterretjes

Op het moment van de laatste ronde

Aan degenen die van me hielden voor mijn dromen

Aan degenen die op mijn lippen telden

Naar de schaduwen opgeslokt door de nacht

Aan degenen die niets van mij hebben afgenomen

En aan de maandag man

Ze krabde een voor een

De namen van zijn geesten

handpalm strelen

Deze lijnen zonder bestemming

Dat was, laatste zin

Een geïmproviseerde minnaar

Wie heeft er een opgehaald

Uit zijn roze testament

De vrouw viel in slaap

Er was niets meer van haar

Dat de maandag man