Tard - Juliette Gréco

Je me souviens d’une main

Qui m’avait attrapée

Je me souviens d’une main

Serrée comme un grappin

Je me souviens

Je me souviens

C'était un train de nuit

Dans un pays troublé

Tous nos corps entassés

Mon âme sans abri

Je me souviens d’un regard

Qui m’avait allumée

Je me souviens d’un regard

Qui brillait dans le noir

Je me souviens

Je me souviens

Et ce regard perdu

Qui n’avait plus que moi

Qui je suis?

Qui es-tu

Toi que je ne vois pas?

Je me souviens d’une voix

D’une voix enrouée

Je me souviens d’une voix

Qui me parlait tout bas

Je me souviens

Je me souviens

C'était un train de nuit

Aux portes verrouillées

Un instant réunis

Aussitôt séparés

Je me souviens d’un moment

Que je n’attendais pas

Je me souviens d’un moment

Où la nuit s’arrêta

Je me souviens

Je me souviens

Et je ne savais plus

Quand le jour s’est levé

Qui était l’inconnu

Qui m’avait possédée

Puisque tout est fini

Que ce monde est cassé

J’aime n’importe qui

Au milieu de mes nuits

C'était un train de nuit

Dans un pays troublé

Je me souviens de la nuit

Je me souviens de l’oubli

Je me souviens

ik herinner me een hand

wie heeft me betrapt

ik herinner me een hand

Strak als een enterhaak

ik herinner

ik herinner

Het was een nachttrein

In een onrustig land

Al onze lichamen opgestapeld

mijn dakloze ziel

ik herinner me een blik

wie heeft me opgewonden

ik herinner me een blik

dat gloeide in het donker

ik herinner

ik herinner

En die verloren blik

Wie had alleen mij

Wie ik ben?

Wie ben jij

Jij die ik niet zie?

Ik herinner me een stem

Met schorre stem

Ik herinner me een stem

Wie fluisterde tegen mij

ik herinner

ik herinner

Het was een nachttrein

Bij de gesloten deuren

Een moment herenigd

Zodra gescheiden

Ik herinner me een moment

Dat had ik niet verwacht

Ik herinner me een moment

waar de nacht stond

ik herinner

ik herinner

En ik wist het niet meer

Toen de dag aanbrak

Wie was de onbekende?

wie heeft mij bezeten

Omdat het allemaal voorbij is

Dat deze wereld kapot is

ik hou van iedereen

Midden in mijn nachten

Het was een nachttrein

In een onrustig land

Ik herinner me de nacht

Ik herinner me de vergetelheid

ik herinner