Rêveuse et fragile - Juliette Gréco

En effeuillant la fleur des champs

La blanche et tendre marguerite

Je rêve d’un pompier pas méchant

Ou d’un soldat dans sa guérite

Nous irions dans un beau jardin

Comme un prince avec sa princesse

Et de minuit jusqu’au matin

Nous serions tout miel et caresses

Rêveuse et fragile

La brutalité

Me tourne la bile

Et me fait pleurer

J’aime les mots tendres

Et les songes bleus

Mon cœur peut se fendre

Pour un amoureux

Je suis pareille au svelte iris

Et je suis pareille au grand lys

Et pareille à la fraise mûre

Je suis une faible nature

L’amour tourne mon estomac

Mais quand je pense aux aventures

Ma chair frémit, j’en suis gaga

Faut prendre ma température

Hélas !

Je viens d’avoir cent ans

Et je veux quelqu’un de vivant

Car le rêve est bien triste et fade

Je voudrais le marquis de Sade

Ou bien un gros garçon boucher

Qui m'étreigne, me fasse loucher

Ou qu’il me mette en marmelade

Mais que je ne sois plus en rade

La brutalité

Ah, la brutalité !

Door de bloemen van de velden te plukken

Het witte en zachte madeliefje

Ik droom van een niet gemene brandweerman

Of een soldaat in zijn wachthuis

We zouden naar een prachtige tuin gaan

Als een prins met zijn prinses

En van middernacht tot ochtend

We zouden allemaal liefjes en liefkozingen zijn

dromerig en breekbaar

brutaliteit

Verandert mijn gal

En maakt me aan het huilen

Ik hou van tedere woorden

En blauwe dromen

Mijn hart kan breken

Voor een minnaar

Ik ben als de slanke iris

En ik ben als de grote lelie

En als een rijpe aardbei

Ik ben een zwakke natuur

liefde draait mijn maag

Maar als ik aan avonturen denk

Mijn vlees trilt, ik ben gaga

Moet mijn temperatuur opnemen

Helaas!

Ik ben net honderd geworden

En ik wil iemand in leven

Omdat de droom zo triest en saai is

Ik wil graag de markies de Sade

Of een dikke slagersjongen

Dat omhelst me, maakt me scheel

Of zet me in marmelade

Maar dat ik niet langer gestrand ben

brutaliteit

Ach, de brutaliteit!