Madame Rosa - Juliette Gréco

Notre balcon?

Y a juste un peu moins de fleurs sur notre balcon

Notre immeuble, il faisait pas encore la manche

Il se tenait fier et se parait encore de bleu, le dimanche

Ça gueulait déjà dans le hall mais pour d’autres raisons

C'était que des enfants et l’avenir de personne était en question

Notre balcon?

Y a juste un peu moins de fleurs sur notre balcon

Nous, on est restés, on s’est pas dit que c'était étrange

Parce qu’un gamin, même s’il est pas blanc, ben, c’est quand même un ange

Les comme nous, ils sont partis les uns après les autres

Les uns derrière les autres, parce que soit-disant

On était d' moins en moins avec les nôtres

Notre balcon?

Y a juste un peu moins de fleurs sur notre balcon

Notre immeuble, il est devenu comme ces vieilles branches

Secouées au gré des vents, entre gris et vert, hésitant

Ça gueule toujours dans le hall mais plus souvent, sans aucune raison

Lorsque enfants et parents n’ont plus qu’une désuète signification

Notre balcon?

Y a juste un peu moins de fleurs sur notre balcon

«Nous» on est devenus «je», à l’inverse des hasards d’une naissance

De main dans la main, de nos promenades à paume vide, de mes solitaires errances

Plus de pressing, plus de supermarché, même plus de médecin d' quartier

Mais l' fleuriste, ah oui, oui !

Le fleuriste, lui, il a pas bougé !

Ta couronne, t’as remarqué?

C'étaient tes fleurs préférées

Notre balcon?

Y a juste un peu moins de fleurs sur notre balcon

Mon écran de télé est la fenêtre sur laquelle je m' penche

C’est pas que j' crois que ce soit l' monde, faut juste pas que le mien flanche

Y a qu'à voir la gueule du hall pour saisir mes raisons

Dans les rues, y a plus que des enfants et si peu d’adultes en question

Notre balcon?

Y a plus une seule fleur sur notre balcon

Nous, on est restés, on s’est pas dit qu' c'était étrange

Parce qu’un gamin, même s’il est pas blanc, ben, c’est quand même un ange

Les comme nous, ils sont partis les uns après les autres

Les uns derrière les autres, les uns à côté des autres

Ons balkon?

Er staan ​​net een paar bloemen minder op ons balkon

Ons gebouw, het smeekte nog niet

Hij stond trots en nog steeds in het blauw gekleed op zondag

Er werd al geschreeuwd in de hal maar om andere redenen

Het waren maar kinderen en niemands toekomst stond ter discussie

Ons balkon?

Er staan ​​net een paar bloemen minder op ons balkon

We bleven, we vonden het niet raar

Want een kind, zelfs als hij niet wit is, wel, hij is nog steeds een engel

Net als wij, vertrokken ze de een na de ander

De een achter de ander, want zogenaamd

We waren steeds minder met de onze

Ons balkon?

Er staan ​​net een paar bloemen minder op ons balkon

Ons gebouw, het is geworden zoals deze oude takken

Geschud door de wind, tussen grijs en groen, aarzelend

Het schreeuwt nog steeds in de lobby, maar vaker, zonder reden

Wanneer kinderen en ouders slechts een verouderde betekenis hebben?

Ons balkon?

Er staan ​​net een paar bloemen minder op ons balkon

"Wij" zijn "Ik" geworden, in tegenstelling tot de kans op een geboorte

Hand in hand, van onze wandelingen met lege handpalmen, van mijn eenzame omzwervingen

Geen stomerijen meer, geen supermarkten meer, zelfs geen buurtdoktoren meer

Maar de bloemist, oh ja, ja!

De bloemist, hij bewoog niet!

Je kroon, heb je dat opgemerkt?

Het waren je favoriete bloemen

Ons balkon?

Er staan ​​net een paar bloemen minder op ons balkon

Mijn tv-scherm is het raam waar ik op leun

Het is niet dat ik denk dat dit de wereld is, laat de mijne niet falen

Je hoeft alleen maar het gezicht van de hal te zien om mijn redenen te begrijpen

Op straat zijn er meer dan kinderen en zo weinig volwassenen in kwestie

Ons balkon?

Er is geen enkele bloem meer op ons balkon

We zijn gebleven, we vonden het niet vreemd

Want een kind, zelfs als hij niet wit is, wel, hij is nog steeds een engel

Net als wij, vertrokken ze de een na de ander

Achter elkaar, naast elkaar