Lola la rengaine - Juliette Gréco

Un Pernod, un porto, un calva

Un pastis, un whisky, une vodka

Un bourbon, un Picon, un coca

Un vieux marc, un Ricard, un blanc sec

Une Pelforth, liqueur forte, anisette

Un cognac, armagnac, cigarettes

Voilà, c’est bien !

On l’appelait Lola la rengaine

Elle chantonnait tout au long d' la s’maine

Dans ce bar perdu au bout d' l’autoroute

Petite vertu et grand cœur sans doute

Elle f’sait l' service, Lola la rengaine

Gaieté factice, si près, si lointaine

Et le soir tard, deux sous dans l' bastringue

Pour un regard, elle enlevait ses fringues

Un Pernod, un porto, un calva

Un pastis, un whisky, une vodka

Un bourbon, un Picon, un coca

Un vieux marc, un Ricard, un blanc sec

Une Pelforth, liqueur forte, anisette

Un cognac, armagnac, cigarettes

Lola?

On l’appelait Lola la rengaine

Elle souriait tout au long d' la s’maine

Dans ce bar minable au bout d' l’autoroute

Plaisirs coupables et rêves sans doute

Routiers, loubards, Lola la rengaine

Versait à boire, traînant sa dégaine

Le cœur noyé au son du bastringue

Pour un baiser, elle jetait ses fringues

Un Pernod, un porto, un calva

Un pastis, un whisky, une vodka

Un bourbon, un Picon, un coca

Un vieux marc, un Ricard, un blanc sec

Une Pelforth, liqueur forte, anisette

Un cognac, armagnac, cigarettes

Tout d' suite !

On l’appelait Lola la rengaine

Elle effaçait de son rire la gêne

Dans ce bar maudit au bout d' l’autoroute

Vagues envies et cœur en déroute

On chahutait Lola la rengaine

Sans voir danser dans ses yeux la peine

Quand fermait l' bar, qu’on coupait l' bastringue

Et que, dans l' noir, elle r’mettait ses fringues

L’escalier, au premier, la mansarde

Sur la table, dans son cadre elle regarde

Un sanglot, la photo, sa mémoire

L’horizon, la maison, le jardin

Premier plan, l’homme tend ses deux mains

Il sourit, ses yeux gris disent «viens»

Un cliché mal cadré, noir et blanc

Du bonheur ne demeure qu’un instant

Comme au temps, temps d’avant l’accident

Een Pernod, een Port, een Calva

Een pastis, een whisky, een wodka

Een bourbon, een Picon, een cola

Een oude marc, een Ricard, een droge witte

Een Pelforth, sterke likeur, anijs

Een cognac, armagnac, sigaretten

Daar ga je, dat is goed!

We noemden haar Lola la rengaine

Ze neuriede de hele week lang

In deze bar verloren aan het einde van de snelweg

Kleine deugd en groot hart ongetwijfeld

Zij doet de dienst, Lola het deuntje

Valse vrolijkheid, zo dichtbij, zo ver

En 's avonds laat, twee cent in de basstringue

Voor een kijkje deed ze haar kleren uit

Een Pernod, een Port, een Calva

Een pastis, een whisky, een wodka

Een bourbon, een Picon, een cola

Een oude marc, een Ricard, een droge witte

Een Pelforth, sterke likeur, anijs

Een cognac, armagnac, sigaretten

Lola?

We noemden haar Lola la rengaine

Ze lachte de hele week lang

In die louche bar aan het einde van de snelweg

Schuldige genoegens en dromen ongetwijfeld

Rovers, hooligans, Lola de slogan

Was een drankje aan het inschenken, zijn quickdraw aan het slepen

Het hart verdronk in het geluid van de basstringue

Voor een kus gooide ze haar kleren weg

Een Pernod, een Port, een Calva

Een pastis, een whisky, een wodka

Een bourbon, een Picon, een cola

Een oude marc, een Ricard, een droge witte

Een Pelforth, sterke likeur, anijs

Een cognac, armagnac, sigaretten

Meteen!

We noemden haar Lola la rengaine

Ze lachte de verlegenheid weg

In die verdomde bar aan het einde van de snelweg

Golven van verlangens en harten in wanorde

We waren Lola la rengaine aan het onderbreken

Zonder de pijn in zijn ogen te zien dansen

Toen de bar dichtging, toen we de basstringue doorsnijden

En dat ze in het donker haar kleren weer aantrok

De trap, op de eerste verdieping, de zolder

Op de tafel, in haar frame kijkt ze

Een snik, de foto, zijn herinnering

De horizon, het huis, de tuin

Voorgrond strekt de man zijn twee handen uit

Hij lacht, zijn grijze ogen zeggen "kom"

Een slecht ingelijste, zwart-wit foto

Geluk duurt maar een moment

Zoals de tijd, de tijd voor het ongeval