Les amants d'un jour - Juliette Gréco

Moi, j’essuie les verres

Au fond du café

J’ai bien trop à faire

Pour pouvoir rêver

Et dans ce décor

Banal à pleurer

Il me semble encore

Les voir arriver…

Ils sont arrivés

Se tenant par la main

L’air émerveillé

De deux chérubins

Portant le soleil

Ils ont demandé

D’une voix tranquille

Un toit pour s’aimer

Au cœur de la ville

Et je me rappelle

Qu’ils ont regardé

D’un air attendri

La chambre d’hôtel

Au papier jauni

Et quand j’ai fermé

La porte sur eux

Y avait tant de soleil

Au fond de leurs yeux

Que ça m’a fait mal

Que ça m’a fait mal…

Moi, j’essuie les verres

Au fond du café

J’ai bien trop à faire

Pour pouvoir rêver

Et dans ce décor

Banal à pleurer

C’est corps contre corps

Qu’on les a trouvés…

On les a trouvés

Se tenant par la main

Les yeux refermés

Vers d’autres matins

Remplis de soleil

On les a couchés

Unis et tranquilles

Dans un lit creusé

Au cœur de la ville

Et je me rappelle

Avoir refermé

Dans le petit jour

La chambre d’hôtel

Des amants d’un jour

Mais ils m’ont planté

Tout au fond du cœur

Un goût de leur soleil

Et tant de couleurs

Que ça me fait mal

Que ça me fait mal…

Moi, j’essuie les verres

Au fond du café

J’ai bien trop à faire

Pour pouvoir rêver

Et dans ce décor

Banal à pleurer

Y a toujours dehors…

La chambre à louer.

Ik, ik veeg de bril af

Achterin het café

ik heb te veel te doen

Om te kunnen dromen

En in deze setting

Gewoon om te huilen

Het lijkt me nog steeds

Zie ze komen...

Ze kwamen aan

handen vasthouden

Verbaasd kijken

van twee cherubijnen

De zon dragen

Zij vroegen

Met een rustige stem

Een dak om van elkaar te houden

In het centrum van de stad

En ik herinner me

dat ze keken

Met een tedere blik

De hotelkamer

Naar vergeeld papier

En toen ik sloot

De deur op hen

Er was zoveel zon

Diep in hun ogen

Dat deed me pijn

Dat deed me pijn...

Ik, ik veeg de bril af

Achterin het café

ik heb te veel te doen

Om te kunnen dromen

En in deze setting

Gewoon om te huilen

Het is van lichaam tot lichaam

Dat we ze vonden...

We hebben ze gevonden

handen vasthouden

Ogen dicht

Naar andere ochtenden

Gevuld met zonneschijn

We zetten ze neer

Verenigd en stil

In een uitgegraven bed

In het centrum van de stad

En ik herinner me

hebben gesloten

in de dageraad

De hotelkamer

Liefhebbers voor een dag

Maar ze hebben me verlaten

Diep in het hart

Een voorproefje van hun zonneschijn

En zoveel kleuren

Dat het me pijn doet

Wat doet het mij pijn...

Ik, ik veeg de bril af

Achterin het café

ik heb te veel te doen

Om te kunnen dromen

En in deze setting

Gewoon om te huilen

Er is altijd buiten...

De kamer te huur.