La place aux ormeaux - Juliette Gréco

En trente-neuf, cette année-là

On commençait de faire la guerre

Moi, j'étais trop petite, je ne comprenais pas

Ce que c'était la guerre

Je regardais les fleurs et l’eau de la rivière

Ou je jouais aux caches sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

Il n’y avait plus de fêtes, plus de bals populaires

Il n’y avait plus qu' des vieux sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

On prenait Radio Londres en cachette, derrière

L’ombre de nos rideaux

Tandis qu’on découpait la France en deux morceaux

Et puis, ce fut enfin

L’année quarante-cinq

En quarante-cinq, cette année-là

On finissait de faire la guerre

Moi, qui avais grandi, je ne comprenais pas

Pourquoi faire la guerre

Je regardais les fleurs et l’eau de la rivière

Des garçons m’embrassaient sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

Y avait des bals partout, plein de bals populaires

On célébrait des noces sur la place aux ormeaux

Sur la place aux ormeaux

On prenait le soleil, s’enivrait de lumière

On tirait les rideaux

Tandis qu’on arrangeait l’Europe en plusieurs lots

La guerre était finie

Oui, mais enfin, depuis

Depuis ce temps, tout ce temps-là

On continue de faire la guerre

Et moi, qui suis adulte, je n' comprends toujours pas

Pourquoi faire la guerre

Alors qu’il y a des fleurs, des oiseaux, des rivières

Et des enfants qui s’aiment sur la place aux ormeaux

Aujourd’hui, il fait beau

Aujourd’hui, mais demain se pourrait-il sur Terre

Qu’un paradis se meure et nous fasse défaut

À tout jamais défaut?

Plus d’enfants au soleil, plus de paix sur la Terre

Plus de fleurs, plus d’oiseaux

Mais ce n’est pas possible, il fait tellement beau

Aujourd’hui, tellement beau

Sur la place aux ormeaux

Tellement beau

In negenendertig, dat jaar

We begonnen oorlog te voeren

Ik, ik was te klein, ik begreep het niet

Wat was de oorlog?

Ik keek naar de bloemen en het water in de rivier

Waar ik verstoppertje speelde op het iepenplein

Op het iepenplein

Er waren geen feestjes meer, geen populaire bals

Er waren alleen oude mensen over op de Place aux Abalones

Op het iepenplein

We namen Radio London in het geniep achter ons aan

De schaduw van onze gordijnen

Zoals we Frankrijk in twee stukken snijden

En toen was het dan eindelijk

Het jaar vijfenveertig

In vijfenveertig dat jaar

We waren klaar met oorlog voeren

Ik, die was opgegroeid, ik begreep het niet

Waarom naar de oorlog gaan?

Ik keek naar de bloemen en het water in de rivier

Jongens kusten me op het iepenplein

Op het iepenplein

Er waren overal ballen, veel populaire ballen

We vierden bruiloften op de place aux elmeaux

Op het iepenplein

We namen de zon in ons op, werden dronken van het licht

We waren de gordijnen aan het schuiven

Omdat Europa in partijen was gerangschikt

De oorlog was voorbij

Ja, maar eindelijk, sinds

Sinds die tijd, al die tijd

We blijven oorlog voeren

En ik, als volwassene, begrijp ik nog steeds niet

Waarom naar de oorlog gaan?

Terwijl er bloemen, vogels, rivieren zijn

En kinderen die van elkaar houden op het abalone plein

Vandaag is het prachtig weer

Vandaag, maar morgen zou het op aarde kunnen zijn

Moge een paradijs sterven en ons teleurstellen

Voor altijd tekort?

Meer kinderen in de zon, meer vrede op aarde

Meer bloemen, meer vogels

Maar dat kan niet, het is zo mooi

Vandaag zo mooi

Op het iepenplein

Heel mooi