La jambe de bois Friedland - Juliette Gréco

Il était une fois

Une jambe de bois

Qui cherchait un amateur

Elle se dit: «Ma foi

Si personne ne veut de moi

Je m’fous une balle en plein cœur»

Mais voilà qu’soudain

Elle entend au loin

Une sonnerie de clairon

Elle se dit: «Parfait

C’est le moment ou jamais

De m’trouver une situation»

Arrivée sur le champ de bataille

Au plus fort de la mitraille

Elle croise un boulet de canon

Qui sifflait à pleins poumons

Elle lui dit: «Mon pote

Ta petite gueule me botte

Toi qui vas tuer les cosaques

Soit donc un amour

Fais pour moi un petit détour

Avant de partir à l’attaque

Mais voilà le hic

J’aime pas les moujiks

Et si tu veux m’arranger

Tourne plutôt casaque

Passe du coté des cosaques

Vise moi c’est officier français

Si tu lui fauches une guibolle

Tu peux me croire sur parole

Que si la gangrène s’y met pas

Je serai sa jambe de bois»

«C'est bien délicat

Ce que tu me demandes là»

Répondit le boulet de canon

«T'as une tête de bois

C’est pour ça que tu comprends pas

Que c’est de la haute trahison

Mais va, te frappe pas

Fais pas cette gueule-là

Allons n’aies plus d’amertume

Que ne ferait-on pas

Pour une jolie jambe de bois

Je vais lui voler dans les plumes»

Et le voilà qui s'élance

Mais pour comble de malchance

L’officier qui vient de le voir

Se baisse et le prend en pleine poire

«Espèce de crétin

Ça c’est pas malin»

S'écria la jambe de bois

«Maintenant qu’il est mort

Il n’a plus besoin d’support

J’ai eu tort de compter sur toi»

«Tu me prends pour un con»

Dit le boulet de canon

«Mais moi je vais bien te posséder

La colère le saoule

Et le voilà qui perd la boule

Il s’en va tout dégoiser

Ils passèrent en cour martiale

Et pour sauver la morale

La petite fut condamnée

À avoir le boulet au pied

«Mais c’est qu'ça me fait une belle jambe

De te voir toujours dans ma jambe»

S'écria la jambe de bois

«Haaa!

Pourvu que ça dure

Je touche du bois…»

Er was eens

Een houten been

Wie zocht er een amateur

Ze zei tegen zichzelf: "Nou

Als niemand me wil

ik vang een kogel in mijn hart"

Maar dan plotseling

Ze hoort in de verte

Een bugel-oproep

Ze dacht: "Perfect.

Het is nu of nooit

Om een ​​situatie voor mij te vinden

Aankomst op het slagveld

Op het hoogtepunt van de grap

Ze steekt een kanonskogel over

Wie floot naar de top van zijn longen

Ze zei tegen hem: "Mijn vriend

Je kleine gezicht schopt me

Jij die de Kozakken gaat doden

Dus wees een liefde

Neem me een kleine omweg

Voordat je in de aanval gaat

Maar hier is de vangst

Ik hou niet van muzhiks

En als je me wilt repareren

Draai je in plaats daarvan om

Ga naar de kant van de Kozakken

Richt op mij, het is een Franse officier

Als je hem neerslaat

Je kunt me op mijn woord geloven

Dat als het gangreen er niet op komt

Ik zal zijn houten been zijn"

"Het is heel delicaat

Wat vraag je me hier"

antwoordde de kanonskogel

"Je hebt een houten hoofd

Daarom begrijp je het niet

Dat is hoogverraad

Maar kom op, sla jezelf niet

Trek dat gezicht niet

Laten we geen bitterheid meer hebben

Wat zouden we niet doen?

Voor een mooie peg leg

Ik zal zijn veren stelen"

En daar gaat hij

Maar om het nog erger te maken

De officier die hem net zag

Buigt voorover en neemt het in het gezicht

"Jij idioot

dat is niet slim"

riep het houten been

"Nu hij dood is"

Hij heeft geen ondersteuning meer nodig

Ik had het mis om op je te rekenen"

"Je houdt me voor de gek"

Zei de kanonskogel

"Maar ik zal je goed bezitten"

Woede maakt hem dronken

En hier wordt hij gek

Hij gaat alles weggooien

Ze werden voor de krijgsraad gebracht

En om de moraal te redden

Het kind werd veroordeeld

De bal aan de voet hebben

"Maar het is dat het me een mooi been geeft

Om je altijd in mijn been te zien"

riep het houten been

“Haha!

Hoop dat het duurt

Ik raak hout aan...'