Adieu Bohême - Juliette Gréco

Les enfants accourent vers elle

Et crient de joie en bondissant

Avec des seaux, avec des pelles

Et leurs parents qui les appellent

«T'éloigne pas trop, sois prudent»

Mais doucement, tout doucement

Doucement, la mer se retire

Se retire

Le Soleil qui se couche en elle

Dans la dernière lueur du jour

Voudrait la garder pour toujours

Même la Lune la rappelle

Pour qu’elle fasse son retour

Mais doucement, tout doucement

Doucement, la mer se retire

Se retire

Elle laissera derrière elle

Sur la plage où tombe la nuit

Des coquillages pêle-mêle

Des galets longuement polis

Et des bouchons et des débris

Et doucement, tout doucement

Doucement, la mer se retire

Se retire

Ses vagues se sont reposées

Et ses colères redoutables

Se sont maintenant apaisées

Laissant quelques châteaux de sable

Pour protéger l'éternité

Car doucement, tout doucement

Doucement, la mer se retire

Se retire

De kinderen rennen naar haar toe

En juichen van vreugde als ze springen

Met emmers, met schoppen

En hun ouders die hen bellen

"Dwaal niet te ver, wees voorzichtig"

Maar langzaam, heel langzaam

Langzaam trekt de zee zich terug

trekt zich terug

De zon die in haar ondergaat

In het laatste daglicht

Zou haar voor altijd willen houden

Zelfs de maan herinnert haar eraan

Voor haar om terug te komen

Maar langzaam, heel langzaam

Langzaam trekt de zee zich terug

trekt zich terug

Ze zal achterlaten

Op het strand waar de nacht valt

Door elkaar gegooide schelpen

Lange gepolijste kiezels

En files en puin

En langzaam, heel langzaam

Langzaam trekt de zee zich terug

trekt zich terug

Zijn golven zijn tot rust gekomen

En zijn vreselijke driftbuien

Ben nu gezakt

Een paar zandkastelen achterlaten

Om de eeuwigheid te beschermen

Want langzaam, heel langzaam

Langzaam trekt de zee zich terug

trekt zich terug