Une Journée Pour Rien - Julien Clerc

On s'était levé tot — Moi je me suis assis

Tout au fond de l’auto

J’ai fait semblant de lire

Mais cette boule dans la gorge

Annoncait les sanglots

Il pleuvait sur l'été - Et a travers mes larmes

J’ai apercu danser

La route et puis les arbres

Mes pensées s’emmelaient

Dans un trajet bizarre…

Je me suis dit, je me suis dit:

Tout fout le camp

Il gele en plein juilliet — il gele dedans ma vie

Et tout fout le camp

Il gele dans la maison

Il grele sur les moissons

Il nous fallait aller

Tout au bout du pays — Descendre vers le sud

On croisait, on doublait

De longues troupes rudes

Qui glissaient sous la pluie

J’ai mis de la musique

Forte comme de la brique

On s’est fait arreter — on nous a demandé

Nos noms et nos papiers

Et puis on est reparti…

Je me suis dit, je me suis dit:

Tout fout le camp

Il gele en plein juilliet — il gele dedans ma vie

Et tout fout le camp

Il grele dans les étoiles

Il grele sur notre histoire

Et plus on avancait

Plus j’allais dans ma peine

On avalait les plaines

Les villes et les rivieres

Et le ciel nous donnait

Tout son chagrin immense

C'était un samedi — En fin d’apres-midi

On était attendu

Pas des gens nostalgiques

J’ai éteint la musique

Et je suis descendu

Tout fout le camp

Il gele en plein juilliet

Il gele dedans ma vie

Tout fout le camp

C’est une journée de plus

C’est une journée pour rien

We stonden vroeg op - ik ging zitten

Diep in de auto

Ik deed alsof ik las

Maar die brok in je keel

kondigde de snikken aan

Het regende in de zomer - En door mijn tranen heen

ik zag dansen

De weg en dan de bomen

Mijn gedachten waren verward

Op een vreemde reis...

Ik dacht bij mezelf, ik dacht bij mezelf:

Alles loopt weg

Het vriest midden juli - het vriest in mijn leven

En alles gaat verloren

Het vriest in huis

Het hagelt op de oogst

We moesten gaan

Weg naar het einde van het land - in het zuiden

We kruisten, we verdubbelden

Stoere lange troepen

Wie gleed uit in de regen

Ik zet wat muziek op

Sterk als een baksteen

We werden aan de kant gezet - er werd ons gevraagd

Onze namen en onze papieren

En toen vertrokken we...

Ik dacht bij mezelf, ik dacht bij mezelf:

Alles loopt weg

Het vriest midden juli - het vriest in mijn leven

En alles gaat verloren

Het hagelt in de sterren

Het hagelt over onze geschiedenis

En hoe verder we gingen

Hoe meer ik ging in mijn verdriet

We hebben de vlakten ingeslikt

Steden en rivieren

En de lucht gaf ons

Al zijn immense verdriet

Het was een zaterdag - laat in de middag

We werden verwacht

Geen nostalgische mensen

Ik heb de muziek uitgezet

En ik ging naar beneden

Alles loopt weg

Het vriest half juli

Het bevriest in mijn leven

Alles loopt weg

Het is nog een dag

Het is een dag voor niets