Romina - Julien Clerc

Je me lève et je mets dans mon café

Deux ou trois larmes pour le saler

Rien de nouveau dessous la porte

Sauf un billet pour la mer Morte

À la radio on ne parle pas de toi

Et dans la glace on ne voit que moi

Romina, Romina

T’as laissé bien trop de place chez moi

T’as laissé trop de traces sur mes doigts

Sur mon piano et sur mon coeur

Je ferme et je descends l’escalier

Je tangue comme un bateau paumé

Sans mon pilote et sans ma foi

Je risque de bientôt m'écraser

Dans les journaux, pas de mots sur toi

Mais dans l’orage on ne voit que moi

Je vais nager dans le quartier

Avec ma peine à mes souliers

Et ma boussole déréglée

M’entraîne dans de drôles de pensées

À mon ciné, une photo de toi

Mais à l’entrée, il n’y a pas que moi

Ik sta op en zet mijn koffie in

Twee of drie tranen om het te zouten

Niets nieuws onder de deur

Behalve een kaartje naar de Dode Zee

Op de radio praten we niet over jou

En in de spiegel zie je alleen mij

Romina, Romina

Je liet veel te veel ruimte over in mijn huis

Je hebt te veel sporen op mijn vingers achtergelaten

Op mijn piano en op mijn hart

Ik sluit en ga de trap af

Ik pitch als een verloren boot

Zonder mijn piloot en zonder mijn geloof

Ik kan binnenkort crashen

In de kranten, geen woorden over jou

Maar in de storm zie je alleen mij

Ik zwem door de buurt

Met mijn pijn in mijn schoenen

En mijn kompas in de war

Leidt me tot grappige gedachten

In mijn bioscoop, een foto van jou

Maar bij de ingang ben ik niet alleen