Restons Amants - Julien Clerc

Qu’un jour les choses le temps pas rose

Les événements nous imposent

La fin des sentiments

Qu’un jour se suivent les invectives

Les égarements la dérive

Chacun séparément

Quoi qu’il arrive restons amants

Restons amants des hôtels sombres

Des rendez-vous dissimulés

Où vont s’entrelacer les ombres

Aux dangers mélangées

Restons amants des plages vides

Où novembre aimait nous jeter

Laissons frémir aux vents avides

Les lèvres dérobées

Même si les gares si les regards

Indifféremment nous séparent

De plus en plus souvent

Même si se tiennent ta main la mienne

Pour la fin des temps que nos vies deviennent

Celles de tous les gens

Quoi qu’il advienne restons amants

Restons amants des impatiences

Des minutes qui sont comptées

Des trésors de ruse et de science

Pour se retrouver

Restons amants des corps à corps

Des peaux qui savent où se trouver

Laissons les coeurs qui battent encore

L’un à l’autre mêlés

La petite mort

L'éternité…

Dat op een dag het weer niet rooskleurig is

Gebeurtenissen dwingen ons

Het einde van gevoelens

Dat op een dag de scheldwoorden volgen

De omzwervingen op drift

elk afzonderlijk

Wat er ook gebeurt, laten we geliefden blijven

Laten we liefhebbers van donkere hotels blijven

Verborgen vergaderingen

Waar zullen de schaduwen verstrengelen?

Met gemengde gevaren

Laten we liefhebbers blijven van lege stranden

Waar november ons graag naar toe gooide

Laat de hebzuchtige wind beven

De gestolen lippen

Zelfs als de stations als de looks

Scheid ons onverschillig

Steeds vaker

Zelfs als je hand de mijne vasthoudt

Voor de eindtijd die ons leven wordt

Die van alle mensen

Wat er ook gebeurt, laten we geliefden blijven

Laten we liefhebbers van ongeduld blijven

Minuten die worden geteld

Schatten van sluwheid en wetenschap

Ontmoeten

Laten we liefhebbers van body to body blijven

Skins die weten waar ze moeten zijn

Laat de harten die nog steeds kloppen

met elkaar vermengd

De kleine dood

Eeuwigheid...