London-Derry - Julien Clerc

C’etait une petite musique

Qui leur rechauffait les tripes

Un petit frisson d’harpe celtique

Qui les rendait nostalgiques

Elle la chantait sans histoires

Je la voyais sans y croire

Et ses cheveux flous au fond du bar

Faisaient une tache rouge dans le noir…

Je ne sais plus les paroles

De cet air de casserole

Cet air dont ils raffolent

Pres de London-Derry (bis)

C’etait comme des mots magiques

Dans une langue desesperee

Il etait question de chiens et d’anglais

Et d’un grand ciel laboure…

On dit qu’ils sont catholiques

Courageux et alcooliques

Mais leurs enfants meme les tout petits

Savent se servir d’un fusil

C’etait une petite musique

Un vieux refain gaelique

Chanson a boire qui a mal tourne

Comme une priere naufragee

Elle la chantait sans histoires

Je la voyais sans y croire

Et ses cheveux flous au fond du bar

Faisaient une tache rouge sans le noir

Het was een beetje muziek

Wie heeft hun ingewanden verwarmd

Een beetje Keltische harpsensatie

dat maakte ze nostalgisch

Ze zong het zonder poespas

Ik zag haar zonder het te geloven

En haar warrige haar achter in de bar

In het donker een rode vlek gemaakt...

Ik ken de tekst niet meer

Van deze steelpan lucht

Dit deuntje waar ze van houden

In de buurt van Londen-Derry (bis)

Het waren als magische woorden

In een wanhopige taal

Het ging over honden en Engels

En een grote lucht ploegt...

Er wordt gezegd dat ze katholiek zijn

Moedig en alcoholisch

Maar hun kinderen, zelfs de allerjongsten

Weet hoe je een pistool moet gebruiken

Het was een beetje muziek

Een oud Gaelic refrein

Liedje om te drinken is fout gegaan

Als een schipbreukeling gebed

Ze zong het zonder poespas

Ik zag haar zonder het te geloven

En haar warrige haar achter in de bar

Een rode vlek gemaakt zonder de zwarte