Les Vendredis - Julien Clerc

Je faisais partie

Du cercle des amis

Qui se tenait le vendredi

Quand le couvert était mis, était mis

Nous parlions de Chopin

De son curieux destin

Et des autres salons voisins

A l’ennui trop malsain, trop malsain

Et le jeune pianiste jouait

Tout ce qu’il voulait

Sauf l’envolée des walkyries

Qui faisait trop de bruit, trop de bruit

Il y avait là

Quelques femmes du monde

Et un peintre parfois connu

Qui faisait rire son monde, rire son monde

On aimait les cartes des jeux

Entre nous bien entendu

Et l’on ne trichait plus

Chacun se croyait heureux, croyait heureux

Et le jeune pianiste jouait

Tout ce qu’il pouvait

Sauf le Prélude Attristant

Qui navrait trop de gens, trop de gens

Il y avait toujours

Quelque chose à fêter

Tout au long de l’année

Les occasions étaient bonnes, étaient bonnes

L’alcool était meilleur

La maison était chaude

Nous partions pour ailleurs

Dans le matin souillé, matin souillé

Et le jeune pianiste dormait

La tête sur son clavier

Surpris par le sommeil

Au crépuscule des dieux, des dieux, des dieux

ik was onderdeel

Uit de vriendenkring

Wie stond er op vrijdag?

Toen de tafel gedekt was, was gedekt

We hadden het over Chopin

Van zijn merkwaardige lot

En andere nabijgelegen lounges

Tot verveling te ongezond, te ongezond

En de jonge pianist speelde

Alles wat hij wilde

Behalve de vlucht van de Walkuren

Dat maakte te veel lawaai, te veel lawaai

Er was daar

Sommige vrouwen van de wereld

En een schilder soms bekend

Wie maakte zijn wereld aan het lachen, zijn wereld aan het lachen

We vonden de spelkaarten leuk

Tussen ons natuurlijk

En we speelden niet meer vals

Iedereen dacht dat ze gelukkig waren, dacht dat ze gelukkig waren

En de jonge pianist speelde

Alles wat hij kon

Behalve de droevige prelude

Dat heeft te veel mensen pijn gedaan, te veel mensen

Er was altijd

iets te vieren

Door het jaar heen

De kansen waren goed, waren goed

Alcohol was beter

Het huis was warm

We gingen ergens anders heen

In de vuile ochtend, vuile ochtend

En de jonge pianist sliep

Hoofd op zijn toetsenbord

Verrast door slaap

In de schemering van de goden, goden, goden