Les Vagues - Julien Clerc

Seules

Les Vagues se devinent

Et se glissent tout au bord

La mer les retire

C’est la terre qui les attire

Je t’emmène

Si présente et lointaine

Mais je t’aime

Et si lente, si violente

La marée monte encore

Alors quand je te berce

C’est comme une île à la renverse

Le désir comme l’orage

Tout chavire, beau naufrage

Dans tes bras

Tout au bord de ton corps indocile

Comme Les Vagues infidèles

Et leur force est en elles

Je t’appelle

alleen

Golven zijn te raden

En glijd recht naar de rand

De zee neemt ze mee

Het is het land dat hen aantrekt

ik breng je

Zo aanwezig en afstandelijk

Maar ik hou van jou

En zo langzaam, zo gewelddadig

Het tij komt weer op

Dus als ik je rock

Het is als een omgekeerd eiland

Verlangen als de storm

Alles kapseist, prachtig scheepswrak

In jouw armen

Precies op de rand van je weerbarstige lichaam

Zoals de ontrouwe golven

En hun kracht zit in hen

ik bel je