Les Jours De Joie - Julien Clerc

J’ai bâti tant de châteaux

De pierre, de sable et de roseaux

Puis j’ai vu leurs murs couler

En un jour ou en une année

J’ai laissé passer les fêtes

Comme un ami qu’on voit partir

A courir après des miettes

Et pour vivre et pour m'étourdir

Les jours de joie

Laisse-les vivre

Les souvenirs, laisse les courir

Quand ils sont là

Laisse-toi vivre

Laisse-toi vivre

Les jours de joie

Laisse-les rire

Les souvenirs

Laisse les mourir

Ne t’en fais pas

Laisse-les rire

J’aimerais trop peu ou trop

Parfois trop tard, parfois trop tôt

En passant, sans dire un mot

Des grands rires aux grands sanglots

Et, crois-moi, si le temps passe

Laisse-le partir où il veut

Ce qu’il écrit, tu l’effaces

Et tu gardes ce que tu veux

Ik heb zoveel kastelen gebouwd

Steen, zand en riet

Toen zag ik hun muren zinken

Over een dag of een jaar

Ik heb de feestdagen gemist

Zoals een vriend die we zagen vertrekken

Op kruimels jagen

En om te leven en me te verdoven

De dagen van vreugde

laat ze leven

De herinneringen, laat ze lopen

wanneer ze er zijn

laat jezelf leven

laat jezelf leven

De dagen van vreugde

laat ze lachen

Herinneringen

laat ze doodgaan

Maak je geen zorgen

laat ze lachen

Ik wil te weinig of te veel

Soms te laat, soms te vroeg

Langskomen zonder een woord te zeggen

Van grote lach tot grote snik

En geloof me, als de tijd verstrijkt

Laat hem gaan waar hij wil

Wat hij schrijft, wis je uit

En je houdt wat je wilt