Le Maître Du Palais - Julien Clerc

J'étais le maitre d’un palais

Que revageaient les cigarettes bondes

Une langue monte s’y promenait

Parmi les colonnes tartrées, tartrées

Je jouais tous les jeux

Je gagnais tous les mondes

Et je sifflais parfois

Des refrains oubliés, oubliés

Si bien que du présent

Et de ses apparences

J’avais le degout froid

Subtil et alangui, alangui

La mer se transformait

En vieille fosse d’aisance

Uo la jeune industrie

Venait se soulager, se soulager

Les héros du futur

Peuplaient mon existence

Les monstres du passé

Forgeaient notre avenir, notre avenir

Comment voulez-vous

Que je vous aime autrement

Gainée de soie marine

Enfouie de Goélands

Comment voulez-vous

Que je vous aime autrement

Ik was de meester van een paleis

Dat de stopsigaretten vereerden

Een tong verheft liep daar

Tussen de wijnsteen, wijnsteenkolommen

Ik was alle spellen aan het spelen

Ik heb alle werelden gewonnen

En soms floot ik

Vergeten, vergeten refreinen

Dus vanaf het heden

En zijn optredens

Ik voelde me koud

Subtiel en lome, lome

De zee was aan het veranderen

In een oude beerput

Uo Jonge Industrie

Kwam om te verlichten, te verlichten

Helden van de toekomst

Mijn bestaan ​​bevolkt

Monsters uit het verleden

Onze toekomst gesmeed, onze toekomst

Hoe wil je

Dat ik anders van je hou

Gewikkeld in marineblauwe zijde

begraven meeuwen

Hoe wil je

Dat ik anders van je hou