La Rue Blanche, Le Petit Matin Bleu - Julien Clerc

Sur le pavé noir de la rue Blanche

Un sursis

Un dernier regard

Une dernière tranche

De vie

Sous les réverbères d’une rue qui penche, un oubli

Un dernier éclair, un samedi vert-de-gris

Je tiens ta main

Je te dis «t'es belle», encore un peu

Je t’embrasse en fermant grand les yeux

La rue Blanche, le petit matin bleu

Peu avant que Paris s’enflamme

Que Paris ploie sous les larmes

Cet amour qu’on croyait bien étanche

A pris l’air

Qu’on est lourd dessous ces avalanches

De pierres !

Peu avant que Paris s’enflamme

Que Paris ploie sous les larmes

Op de zwarte stoep van de Rue Blanche

een uitstel

Nog een laatste blik

Nog een laatste plakje

Van het leven

Onder de lantaarnpalen van een glooiende straat, een onoplettendheid

Een laatste flits, een verdigris zaterdag

ik houd je hand vast

Ik zeg je "je bent mooi", een beetje meer

Ik kus je terwijl ik mijn ogen wijd sluit

Rue Blanche, het blauwe van de vroege ochtend

Kort voordat Parijs ontbrandt

Moge Parijs onder tranen buigen

Deze liefde waarvan we dachten dat deze goed verzegeld was

ging de lucht in

Hoe zwaar zijn we onder deze lawines

Stenen!

Kort voordat Parijs ontbrandt

Moge Parijs onder tranen buigen