La Quête - Julien Clerc

Rêver un impossible rêve

Porter le chagrin des départs

Brûler d’une possible fièvre

Partir où personne ne part

Aimer jusqu'à la déchirure

Aimer, même trop, même mal

Tenter, sans force et sans armure

D’atteindre l’inaccessible étoile

Telle est ma quête

Suivre l'étoile

Peu m’importent mes chances

Peu m’importe le temps

Ou ma désespérance

Et puis lutter toujours

Sans questions ni repos

Se damner

Pour l’or d’un mot d’amour

Je ne sais si je serai ce héros

Mais mon coeur serait tranquille

Et les villes s'éclabousseraient de bleu

Parce qu’un malheureux

Brûle encore, bien qu’ayant tout brûlé

Brûle encore, même trop, même mal

Pour atteindre à s’en écarteler

Pour atteindre l’inaccessible étoile

Droom een ​​onmogelijke droom

Draag het verdriet van vertrek

Branden met mogelijke koorts

Ga waar niemand gaat

Liefde om uit elkaar te scheuren

Liefde, zelfs te veel, zelfs slecht

Verleiden, zonder kracht en zonder harnas

Om de ontoegankelijke ster te bereiken

Dit is mijn zoektocht

volg de ster

Ik geef niet om mijn kansen

Het weer maakt me niet uit

Of mijn wanhoop

En dan altijd worstelen

Zonder vragen of rust

verdomme jezelf

Voor het goud van een woord van liefde

Ik weet niet of ik die held zal zijn

Maar mijn hart zou stil zijn

En de steden zouden worden bespat met blauw

Omdat een ongelukkige

Brandt weer, hoewel alles verbrand is

Brandt nog steeds, zelfs te veel, zelfs erg

Om er vanaf te komen

Om de ontoegankelijke ster te bereiken