La mère évanouie - Julien Clerc

Sur un mouchoir en lin elle brode le prénom

De l’enfant qui matin a quitté la maison

Si le temps a passé et les chagrins aussi

Il a fallu panser dans la maison le vide

Si vous lui demandez elle vous dira «je vais

Comme vont les saisons»

Elle vous dira «je sais

Comme le temps est long»

Elle pensera «je suis

Une mère évanouie

Évanouie

Et ses doigts abîmés quand ils ne brodent pas

Caressent le cliché de l’enfant dans ses bras

On dit que les photos portent les souvenirs

Elle ne le dit pas trop mais elle porte bien pire

Si vous lui demandez elle vous dira «je vais

Comme vont les saisons»

Elle vous dira «je sais

Comme le temps est long»

Elle pensera «je suis

Une mère évanouie

Évanouie

Si vous lui demandez elle vous dira «je vais

Comme vont les saisons»

Elle vous dira «je sais

Comme le temps est long»

Elle pensera «je suis

Une mère évanouie

Évanouie

Sur un mouchoir en lin elle brode le prénom

De l’enfant qui matin a quitté la maison

Op een linnen zakdoek borduurt ze de naam

Van het kind dat 's ochtends het huis verliet

Als de tijd is verstreken en ook verdriet

Het was nodig om de leegte in huis te helen

Als je het haar vraagt, zal ze zeggen: "Ik zal"

Zoals de seizoenen gaan

Ze zal zeggen: "Ik weet het"

Hoe lang is de tijd"

Ze zal denken: "Ik ben

Een flauwvallende moeder

flauwgevallen

En haar beschadigde vingers als ze niet borduren

Streel de momentopname van het kind in haar armen

Ze zeggen dat foto's herinneringen dragen

Ze zegt het niet te veel, maar ze draagt ​​veel erger

Als je het haar vraagt, zal ze zeggen: "Ik zal"

Zoals de seizoenen gaan

Ze zal zeggen: "Ik weet het"

Hoe lang is de tijd"

Ze zal denken: "Ik ben

Een flauwvallende moeder

flauwgevallen

Als je het haar vraagt, zal ze zeggen: "Ik zal"

Zoals de seizoenen gaan

Ze zal zeggen: "Ik weet het"

Hoe lang is de tijd"

Ze zal denken: "Ik ben

Een flauwvallende moeder

flauwgevallen

Op een linnen zakdoek borduurt ze de naam

Van het kind dat 's ochtends het huis verliet