La Fille De La Véranda - Julien Clerc

Et si jamais je vous disais,

Ce qui fait tous mes regrets

Mes regrets

Le désespoir de mes nuits

Et le vide de ma vie

De ma vie…

De ma pauvre vie…

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

Comment peut-on être amoureux

D’une ombre blanche aux yeux bleus?

Aux yeux bleus

Je donnerais le paradis

Pour ne pas trouver l’oubli

Et l’oubli

Dans ma pauvre vie

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

Ce soir-là, il faisait frais

J'étais peu couvert il est vrai

Je crois bien que je rêvais

Un rêve que jamais

Je ne caresserai

Et j’abandonne les lévriers

À leur démarche lassée

Compassée…

Et aux fureurs d’un vent mauvais

J’abandonne tous mes regrets

Mes regrets

Tous mes beaux regrets…

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

La fille de la véranda

Que je n’ai vue qu’une fois

Wat als ik je ooit heb verteld,

Wat maakt al mijn spijt

mijn spijt

De wanhoop van mijn nachten

En de leegte van mijn leven

Van mijn leven…

Van mijn arme leven...

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien

Hoe kun je verliefd zijn?

Een witte schaduw met blauwe ogen?

Met blauwe ogen

Ik zou de hemel geven

Om de vergetelheid niet te vinden

en vergetelheid

In mijn arme leven

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien

Het was koud die nacht

Ik was undercover, het is waar

Ik geloof dat ik aan het dromen was

Een droom dan ooit

Ik zal niet strelen

En ik laat de windhonden in de steek

Op hun vermoeide gang

Medelijdend…

En tot de woede van een boze wind

Ik geef al mijn spijt op

mijn spijt

Al mijn mooie spijt...

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien

Het meisje op de veranda

Dat heb ik maar één keer gezien