La Femme Boréale - Julien Clerc

Un jour il m’est arrivé

Comme à vous

De pleurer à deux genoux

De regarder vers le Nord

De boire un café trop fort

Dans une gare où tout dort

Alors dans le ciel et ses étoiles

Dans l’azur idéal

J’ai vu les deux yeux pâles

De la femme boréale

Oh oh oh oh oh oh …

Depuis il m’est arrivé

Comme à vous

De chercher un peu partout

Près des gares et près des ports

La glace, la fièvre et la peine

Qui ressemblent à cette reine

Alors je marche vers le Nord

Vers le froid qui vous endort

Et les nuits devint semaines

Un jour dans le ciel et ses étoiles

Dans l’azur idéal

J’ai vu les deux yeux pâles

De la femme boréale

Oh oh oh oh …

Op een dag overkwam het mij

Zoals die van jou

Op beide knieën huilen

naar het noorden kijken

Een te sterke koffie drinken

In een station waar alles slaapt

Dus in de lucht en zijn sterren

In het ideale azuur

Ik zag de twee bleke ogen

Van de boreale vrouw

Oh oh oh oh oh...

Sinds het mij is overkomen

Zoals die van jou

Overal zoeken

In de buurt van treinstations en in de buurt van havens

Het ijs, de koorts en het verdriet

Wie lijkt op deze koningin

Dus ik loop naar het noorden

Op weg naar de kou die je in slaap brengt

En de nachten werden weken

Een dag in de lucht en zijn sterren

In het ideale azuur

Ik zag de twee bleke ogen

Van de boreale vrouw

Oh Oh oh oh …