La Fée Qui Rend Les Filles Belles - Julien Clerc

La fée qui rend les filles belles

A bégayé devant ton berceau

Le vent qui froisse les ombrelles

N’a pas soufflé sur ton trousseau

Mais l’amour qui rend les femmes belles

Dans ton lit

Fera son nid

Laisse donc rentrer les moissons

Ne pleure pas sur les saisons

Rien ne sert de geindre et gémir

Le bonheur finit par venir

Laisse bien ouverte ta maison

Aux enfants et aux papillons

Souris toujours aux vagabonds

Et un beau jour viendra le bon

La fée des histoires cruelles

A bégayé devant ton berceau

Le vent qui froisse les ombrelles

N’a pas soufflé sur ton trousseau

Mais l’amour des histoires éternelles

Dans ton lit

Fera son nid…

De fee die meisjes mooi maakt

Stotterde voor je wieg

De wind die de paraplu's ritselt

Blies niet op je sleutelhanger

Maar de liefde die vrouwen mooi maakt

In jouw bed

zal zijn nest maken

Dus laat de oogst maar binnen

Huil niet over de seizoenen

Het heeft geen zin om te kreunen en te kreunen

Geluk komt uiteindelijk

Laat je huis wijd open

Aan kinderen en vlinders

Altijd lachen naar de zwervers

En op een mooie dag zal de goede komen

De fee van wrede verhalen

Stotterde voor je wieg

De wind die de paraplu's ritselt

Blies niet op je sleutelhanger

Maar de liefde voor eeuwige verhalen

In jouw bed

Zal zijn nest maken...