L'éléphant Est Déjà Vieux - Julien Clerc

L’lphant est dj vieux, dans son oeil vide et peureux

Il ne me reconnat plus, sans toi je n’existe plus…

Les oiseaux que tu aimais, les tristes et les dplums

Fixent le ciel dsesprs de leurs yeux tout grillags

Dis-moi, si tu sais comment consoler vraiment

Tout ce qui t’aimait, dis, reviens tu parfois

Dans ce parc sans moi… Tout comme autrefois…

Puis, je rentre comme avant par la grille du devant

O les bisons sont assis, crass par cette vie…

Le parc me parait bien loin quand au bout de mon chemin

Oui, c’est bien toi, que je vois, oui, c’est toi que j’aperois…

Dis-moi, si tu sais comment consoler vraiment

Tout ce qui t’aimait, dis, tu reviens parfois

Dans ce parc sans moi… Tout comme autrefois…

A trop vouloir nous enfermer, nous avions fini par aimer

Les pauvres btes des muses

A trop vouloir nous librer, nous avons fini par trouver

D’autre barreaux bien plus pais.

De olifant is al oud, in zijn lege en angstige oog

Hij herkent me niet meer, zonder jou besta ik niet meer...

De vogels waar je van hield, de verdrietige en de depressieve

Staar wanhopig naar de lucht met hun getraliede ogen

Vertel me, als je weet hoe je echt kunt troosten

Alles wat van je hield, zeg, kom je soms terug?

In dit park zonder mij... Net als voorheen...

Dan ga ik zoals voorheen door de voorpoort

Waar de bizons zitten, bedolven onder dit leven...

Het park lijkt ver weg als ik aan het einde van mijn pad ben

Ja, jij bent het die ik zie, ja, jij bent het die ik zie...

Vertel me, als je weet hoe je echt kunt troosten

Alles wat van je hield, zeg dat je soms terugkomt

In dit park zonder mij... Net als voorheen...

Omdat we onszelf te veel wilden opsluiten, zijn we uiteindelijk gaan liefhebben

De arme beesten van de musea

Omdat we te veel wilden om onszelf te bevrijden, hebben we eindelijk gevonden

Andere staven veel dikker.